Cremer Museum

[sylvius]

Balengebouw en Museumlaan: antwoorden college roepen nieuwe vragen op.

In december 2012 heb ik aan het college van B&W schriftelijke vragen gesteld over de toekomst van het Balengebouw en over de bomen aan de Museumlaan. Het college heeft daar inmiddels keurig op geantwoord. Voor de vragen en de antwoorden van het college zie schriftelijke vragen Balengebouw en Museumlaan.

Hoewel ik redelijk tevreden ben over de antwoorden, roepen die toch ook weer nieuwe vragen op. Het college merkt op dat het een sterke voorkeur heeft voor een culturele invulling van het Balengebouw, maar hoe sterk is die voorkeur als het uiteindelijk om de centen gaat? Wie neemt dan zijn of haar verlies? En hoe zal woningbouwcorporatie de Woonplaats de omwonenden informeren? Aan het eind van hun eigen besluitvorming of aan het begin?

De direct belanghebbenden in de omgeving van het Balengebouw zouden al in een vroeg stadium betrokken moeten worden bij het proces rond de mogelijke invulling van het gebouw. Mijn suggestie is dat daartoe samen met stadsdeelmanagement Noord, de Woonplaats, de bewonersvereniging Bamshoeve, De Eekenhof en Prismare een soort workshop of ronde tafel gesprek wordt georganiseerd. Bij een nieuwe invulling moet recht worden gedaan aan principes als geen extra lawaai en/of verkeersoverlast.

De bewonersvereniging Bamshoeve heeft op dit moment nog geen stelling ingenomen over de ontstane situatie. De betrokken partijen zouden in een open dialoog met elkaar ideeën kunnen opperen, zodat het gebouw geen molensteen om de nek van de Woonplaats wordt, maar veeleer een drijfelement.

Ten aanzien van de bomen heb ik van verschillende kanten allerlei suggesties gekregen waarom ze niet gedijen, van verkeerde grond, ruwe behandeling met maaien, verkeerde exoten tot een te ruimhartige tegemoetkoming aan de bewoners van de Museumlaan door reeds grotere exemplaren te poten die toch wel veel aandacht nodig hebben. Naar mijn idee is de meest plausibele op dit moment dat doordat Grolsch uit het gebied is weggegaan en de bemaling van het gebied is gestaakt, het grondwaterpeil te hoog is en de wortels van de bomen eigenlijk met hun voeten in het water staan en daardoor een wisse dood tegemoet gaan.

Last but not least zou het fantastisch zijn als de heer Cremer zelf, net als de heer Wessels bij de luchthaven Twente, laat zien dat hij echt belanghebbend is bij een Cremer Museum en daarom ook zorg draagt voor financiering van het project - maar dat zeg ik dan als kleingeestig raadslid.

Trefwoord: Balengebouw

(Gerrit Dijkhuizen, lid fractie, mailto:g.dijkhuizen@enschede.nl)               

[sylvius]

Dit is nog eens andere koek:

http://www.tubantia.nl/regio/dinkelland/antoin-bodar-zegent-ton-schultenmuseum-in-1.3786446

    Priester Antoine Bodar zegent het museum Ton Schulten in.

[sylvius]

Ik Jan Cremer

http://www.scholieren.com/boekverslag/59379

Inhoud

1. Zakelijke gegevens
2. Motivatie boekkeuze
3. Eerste persoonlijke reactie
4. Korte samenvatting inhoud
5. Bespreking enkele verhaalaspecten
6. Verwerkingsopdracht
7. Eindoordeel
8. Bronnen
9. Ander werk van deze auteur

Zakelijke gegevens

‘Ik, Jan Cremer’
Jan Cremer.
De bezige bij, 50e druk (jubileum uitgave), 2000.

Motivatie boekkeuze

Mijn vader spoorde me aan het boek ‘Ik, Jan Cremer’, geschreven door Jan Cremer himself, te gaan lezen voor mijn lijst.


In de tijd dat de eerste druk van het boek werd uitgebracht was het boek erg provocerend en vonden vele mensen het een schande. Het leek mij erg interessant om te weten te komen of het echt zo choquerend was als de mensen in die tijd vonden, vandaar dat ik voor dit boek heb gekozen.

Eerste persoonlijke reactie

Na het lezen van de inleidende tekst op de achterkant plus verschillende recensies over het boek leek het me erg spannend om het boek te lezen. De verschillende positieve recensies zijn erg nieuwsgierig makend en overtuigend en beschrijven Jan Cremer als een rasechte rebel. Zijn gedrag als beschreven door journalisten was voor mij aanleiding genoeg om het boek direct te lezen.

Korte samenvatting inhoud

‘Ik, Jan Cremer’ gaat zoals de titel al vermeldt over het woelige leven van Jan Cremer. Jan is een jongen die zich vanaf zijn geboorte tegen alle instanties en mensen afzet die gezag over hem proberen te voeren. Zijn broer behoort tot een zelfde type. Jan’s vader, Jan Cremer Sr., wereldreiziger ten top, heeft in het leven van Jan zijn vaderrol niet optimaal vervuld. Altijd was hij van huis, en Jan bleef alleen achter met Mamuszka, zijn moeder.

Al op jonge leeftijd komt Jan in aanraking met verschillende instanties vanwege zijn rebellistische gedrag. Iedereen die het niet met hem eens is of tegen hem is zal dat weten ook. De directeur van een inrichting waar Jan enige tijd verblijft kreeg het zwaar te verduren. Door zijn flikkerige streken heeft Jan hem op afschuwelijke wijze om het leven gebracht. De directeur heeft duidelijk zijn prijs betaald.


Sinds Jan in zijn dertiende levensjaar voor het eerst het bed heeft gedeeld met een meisje is hij een ware casanova. Met het ene meisje na het andere uit kortstondige relaties deelt hij het bed. De inrichtingen waar Jan enige tijd gebivakkeerd heeft maken van hem geen beschaafder mens. Hij begaat allerlei misdaden om er zelf ook maar een haar beter op te worden. Zijn grote droom was de kunstacademie, waar hij tot toegelaten werd maar na enige tijd zonder pardon afgegooid wordt.

Jan’s levenswijze is makkelijk te vatten, hij gaat overal heen zonder een rooie cent op zak te hebben maar altijd, maar dan ook altijd redt hij zijn eigen kont door illegale baantjes of het versieren van rijke vrouwen. Door zijn schildersucces in Parijs weet hij ook daar aan onderdak te komen, een schitterend appartement in hartje Parijs.

Zijn leven bestaat uit drank, seks, uitgaan, meisjes en illegale activiteiten. Ook draait hij zijn hand niet om voor een uit de hand gelopen gevecht. Om toch nog wat van zijn leven te maken besluit hij matroos te worden, later marinier. Later sluit hij zich aan bij het vreemdelingenlegioen welke vertrekt naar Algerije. Helaas heeft Jan het daar niet zo erg naar zijn zin en vlucht, niet wetend waar zijn reis eindigen zal. Hij belandt in Marseille en vertrekt via Marseille naar Parijs. In Parijs begint hij een carrière als kunstschilder. Via allerlei omwegen besluit hij om samen met zijn maat Barry naar Ibiza te vertrekken. Zo gezegd zo gedaan. Na twee jaar op Ibiza gebivakkeerd te hebben besluit hij terug te gaan naar zijn vaderland waar hij inmiddels berucht is door de vele keren dat hij de voorpagina heeft gehaald. Jan Cremer, van onbeschofte jongen uit een achterbuurt tot tegendraadse beroemdheid in zijn vaderland.

Bespreking enkele verhaalaspecten

o Enkele belangrijke gebeurtenissen. Het aantal gebeurtenissen in het zoek is bijna ontelbaar. Er gaat geen dag voorbij zonder dat Jan geen schokkende of ingrijpende dingen meemaakt. Enkele belangrijke gebeurtenissen zijn de verhuizingen die Jan ondergaat. Van ouderlijk huis naar inrichting, van inrichting naar buitenland enzovoort. Ook zijn progressie van straatjongen tot beroemd kunstschilder heeft impact op de rest van het boek.

o De hoofdpersoon. De hoofdpersoon is, zoals de titel al aangeeft, Jan Cremer. Hij schildert zichzelf af als een legende, een held. Zijn eigendunk en arrogantie komen duidelijk naar voren in zijn schrijfstijl. Het boek is ook geschreven vanuit de ikpersoon, in dit geval Jan. Je bent als het ware aanwezig in zijn hoofd, denkt de dingen die hij denkt, ondergaat de dingen die hij doet. Door zijn sterke persoonlijkheid en zijn schrijfwijze is het makkelijk om je in te leven in het boek.

o Het probleem van de hoofdpersoon. Jan Cremer heeft niet specifiek een probleem, hij heeft er meerdere. Zijn problemen ontstaan door de situaties waar hij zich keer op keer in weet te werken. Maar Jan Cremer zou Jan Cremer niet zijn als hij voor zijn problemen geen gepaste oplossingen zou bedenken. Bij negen van zijn tien problemen komt hij er zonder kleerscheuren vanaf, veelal door de sluwe plannetjes die hij als oplossing gebruikt.

o Karakterontwikkeling van de hoofdpersoon. Jan heeft altijd al een sterke persoonlijkheid gehad, van kinds af aan. Hij heeft over alles een duidelijke mening en is altijd zeker van zijn zaak. Ondanks dat zijn agressie regelmatig de kop op steekt vertoond hij ook enige sympathie voor bepaalde personen. Zijn karakter blijft in de loop van het boek gelijk, met af en toe een terugval. Desondanks zijn agressie en grof taalgebruik komt hij sympathiek over.

o Helpers. Jan Cremer is iemand met een sterke eigen wil, en iemand die het niet met hem eens was of tegen hem was kreeg het zwaar te verduren. Desondanks dat had hij ook zijn nodige helpers. Allereerst Barry, een van zijn maten waarmee hij ook naar Ibiza vertrok. Dan zijn vele vriendinnetjes-voor-een-nacht die hem onderdak boden, zijn maten uit de inrichtingen en zijn werk. Ook met Fritz, de oude knecht van een boer waar ze, Mamuszka en Jan, bivakkeerden in Jan’s jongere jaren, had hij een goede band.

o Tegenstanders. Zoals het een rebel betaamt had ook Jan Cremer tegenstanders, vele tegenstanders. Ze zijn niet op handen en voeten te tellen. Vooral de verschillende instanties die ‘het beste met hem voor’ hadden zag Jan als tegenstanders, mensen die zijn gezag probeerden te ondermijnen. En dat was nou net niet de bedoeling.

o Relaties tussen hoofdpersoon en bijpersonen. Door zijn zelfingenomen houding kom je niet veel te weten over andere personen die een rol in zijn leven hebben gespeeld. Alle gebeurtenissen en gedachtes worden vanuit zijn oogpunt beschreven, zo ook zijn relaties met bijpersonen. Zo kom je dus niet te weten wat de ander, in dit geval een bijpersoon, van hem vind en is er dus weinig te zeggen over de relatie onderling.

o Plaats van gebeurtenissen. Het verhaal speelt zich op allerlei verschillende plaatsen af. Of dat nou een straathoek, een kroeg, de slaapkamer van zijn vriendinnetje of de lobby van een hotelkamer in het buitenland is, het maakt Jan Cremer niks uit. De plaatsen in Nederland worden vaak aangeduid met een voorletter. In het buitenland spelen de gebeurtenissen zich voornamelijk af in Parijs, Ibiza, Algerije en Barcelona. Hieraan is wel te zien dat Jan Cremer een echte wereldgeest heeft.


o Tijdsverloop. Het verhaal speelt zich af in de tijd dat het boek geschreven is, het einde van de jaren vijftig en het begin van de jaren zestig. In de jaren vijftig was Nederland sterk verzuild en het was vooral belangrijk om een nette, hardwerkende burger te worden, die zijn plaats wist in de maatschappij wist. Jan Cremer moet al vroeg naar verschillende inrichtingen vanwege zijn rebellistische gedrag. Hierin schemert dus de jaren vijftig mentaliteit door. Later vertrekt hij naar het buitenland en doet waar hij zelf zin in heeft. Hij rebelleert tegen alles en iedereen die maar proberen gezag over hem te hebben. Dit is weer heel typerend voor de geest van de jaren zestig, waarin veel jongeren zich op deze manier gingen afzetten.

o Titelverklaring. De titel ‘Ik, Jan Cremer’ duid vanzelfsprekend op de schrijver, maar het is ook een verwijzing naar zijn zelfingenomen houding, eigendunk en arrogantie. In het boek komt regelmatig het zinnetje ‘(…) Ik, Jan Cremer (…)’ voor, waarmee hij zijn eigen ego weer flink streelt. Alles waarvan hij beter wordt doet hij zonder twijfel. Als hij er maar beter van wordt is het goed. Het boek heeft geen ondertitel, wel drie motto’s.

‘…faire de la prosa sans le savoir.’
Molière
(onbewust proza maken)

‘Wat is een held?
Iemand die straffeloos onvoorzichtig is geweest’
W.F. Hermans

‘…a levelling, rancorous, rational sort of mind that never looked out of the eye of a saint or out of drunkards eye…’
William Blake
(een relativerende, haatdragende, rationele soort geest dat nog nooit door de ogen van een heilige of dronkaard heeft gekeken)

Verwerkingsopdracht

Verwerkingsopdracht 18: bedenk vier andere titels voor het verhaal en leg precies uit waarom deze titels er ook goed bij zouden passen.

Ik heb gekozen voor de volgende titels.

o ‘Ik, mijzelf en Jan Cremer’
o ‘Enkele stukken uit het woelige leven van Jan Cremer’
o ‘Hoe Jan Cremer Nederland veroverde’
o ‘Jan Cremer, op elke straathoek een meid’

De eerste titel heb ik gekozen vanwege zijn eigendunk en arrogantie in het boek. Jan Cremer is helemaal vol van zichzelf en heeft ook geen moeite mee dat te uitten. Zijn eigendunk en arrogantie zijn ook weer terug te zien in de originele titel van het boek.

De tweede titel heb ik gekozen na aanleiding van zijn woelige leven. Zijn leven tot dusver in het boek geschreven is al een verhaal apart, vandaar dat deze titel de voorkant niet zal misstaan.

De derde titel is gekozen na aanleiding van zijn grote invloed op de jongeren destijds. Zijn manier van zich afzetten tegen alle mensen en instanties die iets tegen hem hadden is door vele jongeren nagedaan.

Tenslotte de vierde titel, ‘Jan Cremer, op elke straathoek een meid’. Jan Cremer had overal meisjes zitten, maar kon niet met, maar ook niet zonder ze leven. Tot twee maal toe liet hij een meisje met een dikke buik zitten, waarvan hij de boosdoener was.

Eindoordeel

‘Ik, Jan Cremer’ is een bijzonder boek in vele opzichten. Ondanks dat Jan Cremer vol van zichzelf is, wat trouwens wel erg leuk om te lezen is, schrijft hij toch met enige sympathie voor anderen. Hij is goed gebekt en dat laat hij ook duidelijk merken met zijn taalgebruik. In het begin is het even wennen, maar je komt er daarna snel in. Zijn belevenissen zijn niet alledaags en dat maakt zijn boek, samen met zijn schrijfwijze, bijzonder. Het zijn typische belevenissen van een straatjongen van die tijd. Dingen die je nu niet meer of niet zo snel mee zal maken, maar gemakkelijk in te leven. Ondanks dat de vele gebeurtenissen ‘vreemd’ zijn voor de lezer zit er wel iets vertrouwds en herkenbaars in.

Het taalgebruik in het boek was in de tijd dat het boek werd uitgegeven heel provocerend. In het boek worden alledaagse woorden gebruikt die destijds veel werden gebruikt door de lagere sociale klasse van de bevolking. Ook worden in het boek engelse woorden verbasterd tot het Nederlands. Business wordt bisnis en het Nederlandse bijzonder wordt geschreven als bizonder.


Het boek is bijna in chronologische volgorde geschreven. Soms zijn er enkele flash-forwards in het verhaal waarin de schrijver alvast laat doorschemeren wat er later in het boek zal gebeuren. Als lezer moet je wel goed opletten waar je bent gebleven. De schokkende gebeurtenissen volgen elkaar in rap tempo op en dat geeft soms enige onduidelijkheid.

Bronnen

http://www.levenlang.nl
http://www.groene.nl/1998/35/xs_jancremer.html
http://www.schrijversnet.nl/cremerbibl.htm

En natuurlijk het boek ‘Ik, Jan Cremer’ 50e druk. Autobiografisch getinte schelmenroman over een jonge, avonturierende kunstenaar. Uitgegeven in 2000 door de Bezige Bij, Amsterdam.

Ander werk van deze auteur

1964 Ik, Jan Cremer
1966 Ik, Jan Cremer, tweede boek
1969 Made in USA
1969 The late late show & Oklahama Motel
1976 Sneeuw
1978 Jan Cremer's logboek
1978 Het zwijgzame korps
1980 Tropen
1980 De avonturen van Jan Cremer, bevat: Sneeuw, Tropen, de billen van Jan Cremer, Kerstmis op de Bahama's
1984 De hunnen. Oorlog, Bevrijding, Vrede
1999 De Venus van Montparnasse

[sylvius]

http://www.geschiedenis24.nl/andere-tijden/afleveringen/2001-2002/Ik-Jan-Cremer.html

De publiciteitsmachine
Nieuwsgierigheid naar het ‘vieze boek’

Niet alleen de inhoud van Ik Jan Cremer riep weerstand op. Veel Nederlanders namen ook aanstoot aan de bravoure waarmee het boek gepresenteerd werd en vooral aan de bravoure van de jonge auteur zelf. Met Ik Jan Cremer deed de reclame zijn intrede in de literatuur en daar sprak men schande van, aldus Cremer. “Waarom mag een pak havermout wel uitvoerig in dag- en weekbladen worden afgebeeld? Waarom mag men de havermout op televisie aanprijzen als het Beste Pak Havermout ter Wereld en waarom mag dat niet in de nog steeds voor velen heilige kunst, zoals literatuur?” Het promoten van het boek Ik Jan Cremer en het promoten van de persoon Jan Cremer gingen hand-in-hand. Op het Boekenbal van 1964 werd Ik Jan Cremer gepresenteerd. Halverwege de avond verscheen een aantal mensen met stapels Ik Jan Cremers bij zich. Zij deelden, samen met Cremer zelf, de boeken uit en hierdoor werden bekende schrijvers, genodigden en ministers gespot met een exemplaar van Ik Jan Cremer in hun hand. Een slimme zet. En dat was nog maar het begin. Cremer in Jan Cremer’s Logboek over de promotie van zijn debuutroman: “Voor het uitkomen had ik een publiciteitscampagne voor mezelf ontworpen. Zo goedkoop maar tevens zo doeltreffend mogelijk. Allereerst natuurlijk de ontelbare interviews. Verder kocht ik een dure zilveren Mercedes en reed daar dagelijks mee door de stad om de blits te maken met een paar mooie vriendinnen. Ik liet door vriendinnen verzoekplaten voor mij aanvragen. Allemaal gratis reclame. Publiciteit is als een soort sneeuwbal. In het begin moet je met een paar slimme ideeën komen en die zelf uitvoeren omdat meestal niemand anders het voor je doet of niet goed genoeg uitvoert. Als iedereen in die molen meetreedt dan kun je rustig ophouden, want die molen, eenmaal in beweging gezet, blijft doordraaien, héél lang. En als-ie stil begint te staan is er altijd wel iemand anders op deze wereld die die molen weer in beweging zet. Zonder dat jij het kunt helpen en zonder dat je er zelfs van af weet, laat staan dat het jou een cent kost.” En Cremer heeft gelijk gekregen, in 1964 en 1965 leek alles wat Cremer deed of zei de kranten te halen. In de zomer van 1964 liet Cremer een vliegtuig met de reclametekst Ik Jan Cremer boven het strand vliegen, nam singles op en gaf zijn eigen kranten uit: de ‘Jan Cremer Kranten’, waarvan het eerste exemplaar binnen een dag in beslag genomen werd door de zedenpolitie. Deze en nog veel meer acties stimuleerden de verkoop van Ik Jan Cremer. Maar hoeveel reclame je ook maakt, het belangrijkste is natuurlijk het product. En dit is ook de conclusie van Cremer: “Kwaliteit is het voornaamste ingrediënt in een verkoopsucces.”

Het waren niet alleen vrienden en aanhangers van Cremer die voor reclame en dus voor een stijgende boekenverkoop zorgden. Ook Cremers tegenstanders hielpen een handje. Cremer was de eerste om te begrijpen dat negatieve publiciteit óók publiciteit is of sterker nog, misschien wel de beste publiciteit is. Leraren die tot de conclusie kwamen dat Ik Jan Cremer afgeraden moest worden in de les, maakten leerlingen wel heel nieuwsgierig en leergierig. Ook verschillende bibliotheken die het boek niet in de collectie wilden hebben, zoals in Amsterdam, Schiedam en Staphorst, zorgden ervoor dat de interesse van de lezer opgewekt werd. En dan is er nog het verhaal van de Hengelose agent. In het najaar van 1964 nam een jonge agent uit Hengelo Ik Jan Cremer in beslag bij een kiosk. Aangezien dit geheel op eigen initiatief was, kreeg de agent de opdracht van zijn commissaris om het boek terug te leggen. Het incident verscheen wel in de krant. Een aantal dagen na dit bericht, verschenen er in Het Parool vele ingezonden brieven die de agent prezen. ‘Hulde voor de dappere agent in Hengelo’ en ‘dat schandalige boek’ was de teneur van de ingezonden brieven. Later bleek dat Cremer zelf verantwoordelijk was voor deze ingezonden brieven.
Personen die vonden dat Ik Jan Cremer niet in een bibliotheek, kiosk of boekhandel thuis hoorde en die poogden het lezerspubliek kleiner te maken, bereikten het tegenovergestelde. Veel Nederlandse lezers wilden na alle publiciteit zelf wel eens even kijken wat voor een ‘vies boek’ dat Ik Jan Cremer nou was. Zoals deze huisvrouw uit Groningen in 1964: “Zo lang als ik leef zullen mijn kinderen nooit een boek als Ik Jan Cremer te lezen krijgen, al moest ik het uit hun handen slaan. En mijn man denkt er hetzelfde over. We hebben het boek gekocht omdat we er nieuwsgierig naar waren, omdat we er zoveel over hoorden. Ik heb het niet eens voor de helft gelezen, toen had ik er genoeg van. Ik geloof dat mijn man het wel helemaal heeft uitgelezen, maar hij vond het ook verschrikkelijk. We hebben het boek weggegooid. Zulke vuiligheid willen we niet in ons huis hebben.”
Niet alle aangeschafte exemplaren van Ik Jan Cremer staan dus meer in de boekenkast; maar verkocht is verkocht.

Tekst en research: Femke Veltman
Reportage: Hein Hoffmann

[admin]

Ik weet niet de reden van de scheurvorming, maar als het door de druk van boven komt dan kan er een hele rits Cremers naar beneden komen samen met het oude metselwerk erachter.  Als de architect met zijn constructie na het opkrikken van de fabriek  dezelfde  prestatie heeft geleverd als met de gevelplaten dan stort vandaag of morgen het het Cremer in elkaar.

IK ben in het Cremer geweest op 23 mei. Boven de glazen verdieping zijn op de vloer, over de lengte, twee verse scheuren van twintig a dertig meter lang. de scheuren lopen daar van dragende paal tot dragende paal. Haaks op de scheur aan de zuidkant loopt een scheur tot aan de zuidgevel.

Er lopen dus twee rijen dragende palen ten westen van de toren en de helft is 1 en al scheur.

Eerst dacht ik nog misschien is het alleen de toplaag die scheurt en niet de hele constructie,
maar op de glazen verdieping zijn dezelfde scheuren op het plafond aangesmeerd met vulmiddel,
of die scheur overdwars ook is aangesmeerd is aan mijn aandacht ontsnapt.

Ik vond het Cremer eerst een palengebouw nu is het meer een kaartenhuis op luciferstokjes.

Bij die Jan Cremers gevelplaten met scheuren  blijf ik liever uit de buurt en die scheuren in het gebouw geven me een onveilig gevoel.

Gelukkig zijn er foto's gemaakt die komen nog.

[admin]

Onderstaande foto's laten een beetje zien hoe het Cremer scheurt van binnen boven de glazen etage.



Scheur rechts begin, bij liftkoker.

De scheur begint bij die persoon bij de paal en loopt tot de paal buiten beeld.

[admin]

Scheur begin bij trap links en loopt tot de paal buiten beeld.

[admin]

Scheuren links en rechts begin. 

De een scheur loopt tot aan de trap buiten beeld en de andere tot aan de liftkoker buiten beeld.

En aan deze kant van de paen lopen de scheuren door tot voorbij de volgende palen buiten beeld.

[admin]

Scheuren links en rechts midden.

Bij de palen rechts zie je een scheur over lange afstand buiten beeld lopen de scheuren veel verder door.

[admin]

Scheuren links en rechts einde. 

Links staat er nog een paal buiten beeld. Daar splitst de scheur zich 45 graden tot aan de gevel.

[admin]

Scheur met maat 42.

[admin]

Volgens mij is het Cremer rijp voor de sloop want zoveel scheuren tussen de dragende palen kunnen nooit goed zijn.
Scheuren rondom bijna alle dragende palen kan het handelsmerk van de architect Remco Koolhaas zijn, maar dat lijkt me sterk.

[admin]

Als het Cremer niet vanzelf instort dan verwacht ik dat het binnenkort wordt afgebroken omdat het onveilig is.
De foto's hierboven zeggen mij genoeg over de onkunde van de bouwers, misschien kijk ik iets anders tegen scheuren aan omdat ik de ramp heb meegemaakt, ik had een heel klein scheurtje in een niet dragende muur en het hele huis was zogenaamd onbewoonbaar, maar een klein scheurtje zal wel erger zijn dan een grote in de ogen van onze overheid.

Heb het Cremer daarom maar even bovenaan het onderwerp wederopbouw geplaatst zodat meer mensen de foto's hierboven in ogenschouw kunnen nemen.

[admin]

Scheuren boven glazen tussenverdieping impressie.

Op het dak heb ik getekend wat ik heb gezien op de etage boven de glazen verdieping.
De gele puntjes zijn de palen die tussen de ramen staan de rode lijnen zijn de scheuren.

Misschien liepen de scheuren nog verder door maar op het eind van die etage was de ruimte afgesloten voor publiek net zoals bij de glazen etage eronder.

Zo bekeken zitten er rondom alle dragende palen scheuren behalve misschien 1 paal.

[sylvius]

http://www.rtvoost.nl/nieuws/default.aspx?nid=164462&cat=1

Beleving Jan Cremer anders dan werkelijkheid van Enschede
Bron: RTV Oost




Wethouder Marijke van Hees
 

Er is nergens een "briefje met een toezegging waarop de heer Cremer zich in zijn beleving kan beroepen". Dat zegt wethouder Van Hees van Enschede op vragen van fractievoorzitter Van der Veen van het CDA.

Van der Veen was verrast door een uitspraak van geboren Enschedeër Cremer in de Twentsche Courant Tubantia. Daarin beweerde Cremer vorige week dat hij een overeenkomst heeft met de gemeente waarin is bepaald dat het Balengebouw in de wijk Roombeek het Cremermuseum zal worden. Hij zal zich daarop beroepen als het nodig mocht zijn. Wethouder Van Hees zegt dat er een half miljoen is uitgetrokken voor de stichting Cremermuseum voor een haalbaarheidsonderzoek. Een museum is Cremer nooit toegezegd. Vorig jaar werd duidelijk dat een Cremermuseum niet haalbaar is en is er een streep door het plan gegaan. Sindsdien wordt een andere culturele invulling gezocht voor het prestigieuze Balengebouw.