Cremer Museum

[sylvius]

http://www.tubantia.nl/regio/audio-tubantia-verhuist-naar-balengebouw-in-roombeek-1.6484243

Tubantia verhuist naar Balengebouw in Roombeek


ENSCHEDE – De Twentsche Courant Tubantia verhuist komende zomer van het Ondernemingshuis in Enschede naar het Balengebouw in Roombeek.

De verhuizing naar het markante pand in Roombeek past bij de koers om het krantenbedrijf verder te ontwikkelen tot een mediabedrijf dat in alle media thuis is. Hoofdredacteur Martha Riemsma: ‘’Het pand leent zich uitstekend als thuisbasis voor De Twentsche Courant Tubantia en onze dertien huis-aan-huis titels. Maar het biedt ook de kans om samen met partners zoals TV Enschede FM, media-opleidingen en maatschappelijke partners een mediahuis voor Twente te ontwikkelen. Een plek waar we naast de krant, ook video, radio, online en crossmediale producties kunnen maken voor onze lezers en onze zakelijke markt. Dit is een volgende stap op weg naar die ambitie’’

[sylvius]

https://www.youtube.com/watch?v=IKNvUnB8Ago

[sylvius]

https://www.nrc.nl/nieuws/2016/11/10/hij-jan-cremer-was-ook-een-casanova-5195933-a1531045

‘Hij Jan Cremer’ was ook een Casanova
Jan Cremer

Allesbepalend was de uithuiszetting die de vijfjarige Jan meemaakte in 1945. Zijn Odyssee is een bij vlagen ontroerende Vatersuche van een man van 76.

    Janet Luis

10 november 2016




Jan Cremer (1940) maakte veel mee in zijn eerste levensjaren. Hij was amper geboren of de oorlog brak uit. Toen hij twee was overleed zijn vader en bleven zijn Hongaarse moeder en hij berooid achter. En hij was nog net geen vijf toen de bevrijding werd gevierd. In Enschede, zijn geboortestad, was dat op 2 april. Voor de kleine Jan en zijn moeder duurde het bevrijdingsfeest maar kort. De volgende dag werden zij, tot hun verbijstering, op verdenking van ‘Deutschfreundlichkeit’, uit hun huis in de Emmastraat gesleurd en met geweld, samen met NSB’ers en collaborateurs, opgesloten in Kamp Scholten, ‘in een kooi met alleen stro op de vloer.’

Deze traumatische gebeurtenis heeft Cremer herhaaldelijk beschreven, net als de terugkeer, 21 dagen later, uit het kamp, nadat kennelijk was vastgesteld dat moeder en zoon niets strafbaars hadden gedaan. Het huis in de Emmastraat bleek geplunderd, de buren liepen in hun kleren rond en nog weer later raakten ze ook nog hun onttakelde huis kwijt.

Ook in Odyssee, het eerste deel van een nieuwe autobiografische cyclus, met als ondertitel Fernweh, komt Kamp Scholten een paar keer ter sprake, zoals ook andere smartelijke jeugd-episoden, in weeshuizen, internaten en pleeggezinnen voorbijkomen. Maar de nadruk ligt hier vooral op de voorgeschiedenis, op de jaren die voorafgingen aan de oorlog en aan zijn conceptie.
Zwarte weduwe

Cremer doet hier een boekje open over zijn ouders. Over zijn vader, Jan Cremer senior (1877-1942) die hij alleen kent van horen zeggen. En over zijn moeder Rózsa (1917-2001) die op haar 22ste na lang aandringen met de veel oudere Cremer trouwde en al gauw besefte dat ze daarmee de grootste vergissing van haar leven beging. Het mooie Boedapest en een aristocratisch milieu ruilde zij in voor het miezerige Enschede, waar ze zich nooit thuis zou voelen, en al gauw als ‘zwarte weduwe’ door het leven zou gaan.

Rózsa wordt hier vooral getypeerd als degene die vader Cremer, uit wraak, doodzweeg en onzichtbaar maakte, door zijn foto’s, ansichtkaarten en zelfs het complete manuscript van een roman te verdonkeremanen. Junior moest dus zelf op zoek, in archieven en registers. Ook voerde hij veel gesprekken met oude bekenden. Zo rijst er in de terugblik toch nog een vrij uitgebreid portret op van een vader die ook meteen de hoofdpersoon wordt, ‘de held van dit verhaal.’

‘Hij Jan Cremer’ zou wel een goede titel zijn geweest voor dit boek waarin Senior een waardige vader van zijn zoon blijkt te zijn. De indruk wordt gewekt dat deze ‘immer goed geklede’ elektrotechnicus en waterbouwkundige met zijn rijzige gestalte zelfs minstens zo avontuurlijk, reislustig en aantrekkelijk was voor vrouwen als zijn zoon. Geen wonder dat hij, als we zijn zoon mogen geloven, ‘een verwoestend spoor van gebroken harten’ trok door heel Europa. Ook buiten Europa, middenin de Syrische woestijn, bracht hij trouwens ‘ravissante donkere schoonheden’ het hoofd op hol. En zelfs bij zijn begrafenis wist hij nog een menigte vrouwen op de been te brengen, ‘wenend, huilend, treurend, verdrietige gezichten verborgen achter zwarte rouwsluiers.’
Adellijke afkomst

De ronduit snoeverige ondertoon kan ik wel hebben. Die is soms bijna ontroerend, zoals in de passages waarin Cremer zich via zijn ouders een adellijke afkomst probeert toe te eigenen. Maar het is jammer dat het verhaal over vader Cremer, hoe avontuurlijk zijn leven ook geweest moet zijn, nergens echt spannend of opwindend wil worden. Daarvoor is het te veel een beschrijving uit de tweede hand, samengesteld uit talloze bij elkaar geharkte feiten en weetjes die lang niet altijd soepel of logisch op elkaar aansluiten. De vele, net wat te ouderwets of oubollig klinkende citaten uit zijn vaders reisverhalen (een bundel gepubliceerd in 1935) die Cremer door zijn verhaal strooit, werken vaak eerder vervreemdend dan verhelderend.

We moeten ons er dus zelf maar iets bij proberen voor te stellen hoe pa Cremer door Zuid-Europa reisde en welke ‘actieve rol’ hij speelde in de Spaanse Burgeroorlog. Ook moeten we maar gissen naar de precieze aard van de ‘vele tumultueuze’ verhoudingen die hij erop nahield. Ook zie ik niet meteen voor me hoe hij met een ‘rijwiel’ door een onherbergzaam gedeelte van Turkije trok, gekleed in een driedelig kostuum, met vest en hoed.

Odyssee is zeker een interessant, maar vooral ook een rusteloos en vermoeiend boek dat alle kanten uitwaaiert, zonder dat er een vaste kern in te ontdekken valt. Of het moest die ene steeds opnieuw vertelde gebeurtenis zijn, uit april 1945, die het verdere leven zou bepalen van een zoon die te jong op eigen benen moest staan, en die daarom op zijn 76ste nog steeds op zoek is naar zijn vader en moeder.

[sylvius]

http://www.volkskrant.nl/recensies/het-unieke-geluid-van-jan-cremer-moeten-we-koesteren~a4399903/

Het unieke geluid van Jan Cremer moeten we koesteren
Boek (fictie) - Jan Cremer

recensieHet unieke geluid van Jan Cremer moeten we koesteren. Uit de nalatenschap van zijn bijzondere ouders heeft hij flitsende verhalen gedistilleerd.
Door: Arjan Peters 22 oktober 2016, 02:00

(...)



(...)

Die flitsende verhalen zorgen ervoor dat de schrijver niet door weemoed of andersoortige sentimenten kan worden bevangen. Dit is het verhaal van Jan & Rósza die Ik Jan mogelijk maakten.

76 is hij nu. Geef je hem niet. Uniek geluid. Koesteren.

[sylvius]

http://www.tubantia.nl/regio/enschede-en-omgeving/enschede/leestip-schrijver-jan-cremer-en-zoon-lijnrecht-tegenover-elkaar-1.6636105

Leestip | Schrijver Jan Cremer en zoon lijnrecht tegenover elkaar

[sylvius]

https://youtu.be/oU2iav0fZCs

https://twitter.com/search?q=Jan%20Cremer&src=tyah

[sylvius]

Balengebouw wordt Mediahuis Twente

https://www.architectuur.nl/nieuws/balengebouw-roombeek-wordt-mediahuis-twente/

[sylvius]

http://www.tubantia.nl/regio/enschede-en-omgeving/enschede/architectenbureau-eerste-bewoner-balengebouw-enschede-1.6800790

Architectenbureau eerste bewoner Balengebouw Enschede

ENSCHEDE - Vanaf 1973 stond het Balengebouw leeg. Vanaf vandaag heeft het ikonische gebouw in Roombeek zijn eerste bewoners. De twintig medewerkers van architectenbureau Leijh, Kappelhoff, Seckel, Van den Dobbelsteen, kortweg LKSVDD, nemen hun intrek op de tweede en derde verdieping.

[sylvius]

https://www.tubantia.nl/enschede/5-redenen-waarom-we-verhuizen-naar-het-gaafste-mediapand-van-nederland~a5067a70/

ENSCHEDE - Tubantia pakt de verhuisdozen weer in. Ruim twee jaar nadat de krant intrek nam aan het Ondernemingshuis nabij de UT, diende zich met het Balengebouw een unieke kans aan:. "Hier gaan we weer 50 jaar blijven."

met video

[sylvius]

https://www.tubantia.nl/enschede/stukje-historie-van-enschedees-balengebouw-op-de-muur-geschroefd~abdadd34/

VIDEO

ENSCHEDE - Leden van de Stichting Historische Sociëteit Enschede-Lonneker (SHSEL) schroefden woensdagmiddag op de gevel van het Balengebouw aan de Lonnekerspoorlaan een infobordje.

De historie van het gebouw moet breed bekend blijven. Dat is volgens Buursink belangrijk.

Op het bord staat onder meer informatie over de restauratie van het pand. Zo werd er een extra glazen verdieping aangebracht. Buursink: "Ik stond hier toen bijna elke dag om daar naar te kijken. Een hele mooie operatie." Ook informatie over de vroegere spinnerij, de vuurwerkramp en het Jan Cremer-museum zijn terug te vinden op het infobordje. In het pand zit momenteel onder de meer de redactie van De Twentsche Courant Tubantia.

[sylvius]

"Dit is natuurlijk een monument voor de stad. Door de grote stadsbrand in 1862 is veel verloren gegaan en bouwwerken van na die tijd waren vaak van een matige kwaliteit", zei voorzitter Dick Buursink van de SHSEL. Hij is enthousiast over het voormalige textielpand. "Het staat er sinds 1907, al meer dan 110 jaar. Dat is toch bijzonder? Het is zo'n prachtig gebouw."

In plan Groot Roombeek zou het wel behouden zijn, zie ik:

[sylvius]

Iemand vertelde me dat gemeente zich met Bamshoevecomplex lelijk in de vingers had gesneden.

Plusminus 1990 was het door Reggeborgh gekocht voor 1 miljoen gulden.

De gemeente had alleen al voor de fabrieksstraat 7 miljoen gulden betaald aan Reggeborgh (plus later nog  7,6 miljoen voor de rest)

Fabrieksstraat,  inclusief balengebouw,  is dus paars gekleurd op kaartje boven.

Nou snap ik hoe de gemeente haar millennium-receptie kon houden op Bamshoeveterrein.  Het was in een gebouw (naast het balengebouw) dat ze al gekocht hadden. Mans had nog vuurpijlen afgeschoten,.

[sylvius]

"een teken aan de wand"

[sylvius]

"Roombeek is een teken aan de wand voor de toekomst"(Colenbrander)

https://www.youtube.com/watch?v=naHbB15Eav8

Cremer = koopman, van Hebreeuws "machar"

http://biblehub.com/hebrew/4376.htm

[sylvius]

Rare tekst