[EnschedeRamp] Forum

http://www.deweekkrant.nl/artikel/2010/mei/05/ontroerende_verhalen_boek_met_verhalen_en_gedicht

CiteerOntroerende verhalen: Boek met verhalen en gedichten ooggetuigen Vuurwerkramp


Frans de Lugt heeft een boek
samengesteld met verhalen van
ooggetuigen van de vuurwerkramp. "Elk
verhaal is de moeite waard." Foto:
robert hoetink
(http://www.deweekkrant.nl/images/library/pictures/35/14/cd/b4/3_18hahd01a4f.jpg)

ENSCHEDE "Dit boek is te danken aan een initiatief van Tineke Amtouche", vertelt Frans de Lugt zonder omhaal. "Zij deed een jaar na de vuurwerkramp via de bibliotheek een oproep. Daarin vroeg zij om verhalen van ooggetuigen van de ramp. Zij kreeg ruim honderd verhalen en gedichten toegezonden. Toen al lag het in de bedoeling daar een boek van te maken."

Dat boek is er destijds niet gekomen. Een jaar na de ramp was men misschien toch wat moe van de verhalen en er werd geen financiële basis voor uitgave gevonden. Waarschijnlijk zou het er nooit zijn gekomen als het toeval niet een handje had geholpen. "Nadat de bibliotheek er niet in slaagde om er een boek van uit te geven, kwamen de ingezonden stukken in een archief terecht. Daar waren ze allang vergeten toen er uiteindelijk door een van de inzenders naar gevraagd werd. Deze had geen kopie van zijn inzending gemaakt en wilde het origineel graag terug hebben."
De vraag kwam bij het Huis van Verhalen terecht en hier reageerde men enthousiast op de vondst van de acht jaar daarvoor geschreven verhalen. "Bij het Huis van Verhalen leefde onmiddellijk de gedachte om het oorspronkelijke plan van de bibliotheek weer op te pakken. Zodoende ben ik benaderd om alle verhalen tot een boek te bundelen. We zijn er integer mee omgegaan. Met veel moeite (en dank aan de gemeente) hebben we alle schrijvers kunnen achterhalen. Elk verhaal was de moeite waard, maar ze allemaal opnemen zou teveel worden en ook teveel van hetzelfde opleveren. Er is gekozen voor variatie en een goede balans." Frans de Lugt heeft niets veranderd aan schrijfstijl of inhoud. "Ik heb punten en komma`s verbeterd en hier een daar noodzakelijk ingekort. Verder zijn de verhalen authentiek en vaak aangrijpend, ze kunnen ontroeren. Aan elk verhaal is een naschrift toegevoegd waarin ik de schrijvers over hun gevoelens na tien jaar laat vertellen."

http://www.rtvoost.nl/nieuws/default.aspx?nid=110879

CiteerBijeenkomst betrokkenen vuurwerkramp
7-5-2010 16:29:03

Ruim 150 slachtoffers en betrokkenen van de vuurwerkramp in Enschede komen zaterdag bijeen in het Huis van Verhalen in Enschede.

De vuurwerkramp is donderdag 13 mei precies tien jaar geleden gebeurd. Op de bijeenkomst wordt een korte film vertoond waarin slachtoffers vertellen hoe het met hen is gegaan. Verder is er de presentatie van het boek 'De verhalen van 13 mei.'



Slachtoffers en betrokkenen die zich nog niet hebben aangemeld, zijn zaterdag vanaf 12.30 uur welkom bij het Huis van Verhalen, Roomweg 165c in Enschede. Het programma duurt tot 17.00 uur.

Den Oudsten komt ook, heel gezellig dus!
Daar zitten de meeste slachtoffers echt op te wachten.

ik heb een exemplaar:

(http://i138.photobucket.com/albums/q262/suivlys/deverhalenvan13mei2000.jpg)

24 vlammetjes--

24ste is voor alle mensen die later al dan niet ten gevolge van de ramp overleden zijn.

Het is wel een beetje Roombeek-propaganda. zo mooi als die wijk weer is opgebouwd, veel foto's.

Radio oost:

http://www.rtvoost.nl/nieuws/default.aspx?nid=110906

komende week op TV Enschede film over Gaël de Vries, welke dag precies weet ik niet -- maar is al vertoond bij presentatie van boek in de Prismare. Ik heb hem gezien. 
Mooie film, goed germaakt.

Verhaal van Gael:

http://ict.aps.nl/fm3/eindtermen%202008/Biologie_voor_schoolexamens.pdf

Citeer
Een jongen die bij de vuurwerkramp in Enschede gewond raakte aan zijn buik zag zeer donker bloed uit zijn lichaam
stromen. Hij had de oorlogsfilm Saving Private Ryan gezien. Daarin raakte een soldaat gewond aan zijn lever. Toen
zag je een vergelijkbare kleur bloed.
Artikel uit De Twentsche Courant Tubantia van 22-06-2000, zaterdag 13 mei vergeet Gaël de Vries nooit meer. Met
zijn broer Derek en een paar vrienden loopt hij bij V&D al kijkend naar donkere wolken boven de Deurningerstraat.
Nieuwsgierigheid lokt de groep naar de plek des onheils. Gaël en zijn vriendenclubje staan op maar dertig meter van
de vuurwerkopslagplaats. Als vuurpijlen de lucht invliegen en het begint te knetteren, nemen Gaëls vrienden en zijn
broer de kuierlatten: Gaël niet. Hij duikt achter een hek en zoekt dekking onder een afdak. Dan komt de tweede knal.
Gaël wordt door de lucht geslingerd. `Een raar geluid kwam uit mijn mond', graaft hij in zijn geheugen. `Brokken
beton vlogen in het rond. Ik had een zwaar en dik gevoel op mijn buik. Bloed kwam door mijn shirt en broek heen.' Hij
strompelt weg en vlucht een huis binnen. `Het bloed gutste van alle kanten. De darmen kon ik zien, een vreselijk
gezicht. Mijn lippen waren blauw. Het bloed was zwart, donkerrood. Ik wist onmiddellijk dat mijn lever geraakt was. Ik
had zoiets namelijk een keer in een film gezien.' Als eerste wordt Gaël tegen vieren het ziekenhuis ingebracht. `Jan,
hier is de eerste, maar er volgen er nog veel meer', hoorde hij zijn verzorgers nog roepen. Een operatie volgt. Een
stuk beton is in zijn buik geëxplodeerd. Zijn lever is doormidden geknapt. Ook zijn longen, darmen, nieren, blaas en
milt zijn verschoven of beschadigd. Eenderde van zijn lever is weggehaald.
Twee weken was de bewoner van de Minkmaatstraat buiten kennis. Op zaterdag 27 mei ontwaakt hij. `Dat was het
mooiste moment van mijn leven', vertelt zijn vader Nico. Het einde van de tunnel is voor Gaël in zicht. Het herstel
vordert zo goed dat hij al met weekeindverlof mag en mogelijk eind volgende week uit het ziekenhuis mag.

Die is al op tv geweest, afgelopen zaterdag om 18 uur.
Ronald Hietbrink van de brandweer kwam ook aan het woord.