Uit het internet archief

[admin]

"Ik ben zelfs bang als kinderen met knallertjes spelen"

12/05/2005

Vijf jaar geleden vielen 22 doden door explosie van vuurwerkfabriek in Enschede


ENSCHEDE - "We hebben echt alles verloren. Maar voor mijn dochtertje Willemijn was ik die dag toch een held. Ik heb haar hondje Woef gered", zegt Jan Celis. Sedert november van vorig jaar woont hij opnieuw in de wijk Roombeek in Enschede, waar de explosie van een vuurwerkfabriek op 13 mei 2000 zo'n 600 woningen vernielde en 22 mensen doodde.

De plaats waar de fabriek en zo'n 200 huizen stonden, is een grote lege vlakte. Vijf jaar na het drama wordt er nog volop heropgebouwd. "Hier is nog voor jaren werk", zegt bouwondernemer Vincent Piest.
Binnenkort wordt begonnen met de afbraak van bierfabriek Grolsch. De brouwerij was vijf jaar geleden een soort buffer tussen het rampgebied en de woonwijk achter de fabriek.
De buurt die het ergst werd getroffen is volledig verdwenen. Er wordt een parkeerterrein aangelegd. Al de rest wordt verkocht als bouwgrond. Naast een diepe krater, waar een met vuurwerk gevulde bunker stond, leggen arbeiders de laatste hand aan een monument. 'Het verdwenen huis tussen hemel en aarde' stelt de fundamenten van een huis voor. Het monument staat vlak bij de plek waar op die fatale 13de mei een gezin van vijf stierf.
"Het is gebouwd met restanten van de vuurwerkfabriek en zal na verloop van tijd, als het grootste leed is geleden, helemaal onder het groen verdwijnen", zegt wethouder Bleker van Enschede.

"Nooit meer vuurwerk"

Marijke Boers woonde vlak bij de vuurwerkfabriek aan de Tollenstraat. Samen met haar man en dochter kon ze tijdig vluchten. Maar van hun woning bleef niets over. "Ik droeg een short, T-shirt en sandalen. Daar heb ik het in de eerste dagen na de ramp mee moeten stellen. We hadden niets meer, zelfs onze huisdieren bleven in de brand", zegt ze.
Marijke en haar gezin wonen nu net buiten het rampgebied. "Terugkeren naar een woning in onze vroegere straat wil ik niet. Ik wil niet op een kerkhof wonen", zegt ze.
Net als zoveel anderen hier heeft ze het drama nog altijd niet helemaal verwerkt. "Vliegt er een vliegtuig laag over de wijk, dan kruip ik van schrik onder de trap. Ik ben zelfs bang als kinderen in de straat met knallertjes spelen. Naar vuurwerk gaan kijken doe ik nooit meer", zegt ze.
Jan Celis woont wel in zijn oude buurt. Ook hij speelde alles kwijt. "Het was een prachtige dag, ik liep in bloot bovenlijf in de tuin toen de brand ontstond. Het vuurwerk vloog plots naar alle kanten en zette de daken in brand. Mensen vluchtten in paniek weg. Ik heb mijn portemonnee genomen en een fles melk, want ik had verschrikkelijk dorst. In de woning van mijn ex-vriendin, de moeder van mijn kind, hoorde ik de hond huilen. Ik heb hem in mijn armen genomen en ben gevlucht. Net op tijd. Achter mij hoorde ik een gigantische knal. Ja, het was heel apart", zegt Jan koeltjes.
"Gelukkig was ik goed verzekerd en met de extra steun die we kregen, heb ik dit huis gekocht. Ik ben opgegroeid in deze buurt en wilde absoluut terugkeren."
Volgens Noor Van Lijf van de belangenvereniging voor slachtoffers keerde ongeveer de helft van de 600 gezinnen die hun huis verloren intussen terug. "Ze konden een huis kopen aan dezelfde voorwaarden als toen. Wie huurde, betaalt nog altijd evenveel als vijf jaar geleden. Met dat verschil dat ze nu in een splinternieuw modern huis wonen."
Toch is niet iedereen in de wijk het eens met Van Lijf. "Zij wordt door de mensen van de overheid betaald om het nieuws te vertellen zoals zij het willen horen", zegt brandweervrouw Anne Kroon, die bij de ramp vier collega's verloor. "Tot voor 13 mei 2000 stond deze wijk volgebouwd. De explosie veegde zo'n 600 huizen van de kaart. Hoewel niemand zoiets natuurlijk wenst, kwam het de burgemeester en de wethouders niet slecht uit. De stadskas was leeg. De plannen voor een grootschalige renovatie en herverkaveling lagen klaar, de onteigeningsbesluiten waren getekend. Het prestigeproject kan er nu snel komen", zegt gewezen gemeenteraadslid Henk Van der Pluim.

"Eervol gesneuveld"

Hij kende alle slachtoffers persoonlijk. "Daar onder die zandberg stierven vijf leden van de familie Ransinck. Er was een meisje op bezoek, maar haar lichaam is nooit gevonden. Ze is wel officieel dood verklaard. En daar, bij de krater, kwamen drie brandweerlui om. Ze probeerden het vuur te blussen, maar stonden voor een onmogelijke taak. Ze zijn eervol gesneuveld en begraven, zoals dat heet", zegt Van der Pluim.
"En daar, in de Tollenstraat, stierf journalist Marcel Vanniewenhove van SBS6. Ik kende hem al sinds zijn jeugd. Zijn vader heeft het drama nog altijd niet verwerkt. Marcel stalkte als het ware de brandweer. Er mocht niets gebeuren of hij was er als een van de eersten bij. Hij sliep met de scanner op zijn nachtkastje. Maar die 13de mei had hij vrij. Hij wist niets van de brand in Enschede. Tot zijn vader hem belde. Ik heb mijn zoon de dood ingejaagd, verwijt die man zichzelf."
Volgens Anne Kroon is het officieuze dodencijfer intussen opgelopen tot een vijftigtal. "Mensen pleegden na de ramp zelfmoord en er waren opvallend veel kankergevallen. Maar dat potje houdt het stadsbestuur liever gedekt. Het is al erg genoeg dat ze SE Fireworks nog vlak voor de ramp een vergunning gaven om vuurwerk op te slaan in een woonwijk", zegt ze.
Vrijdag vindt een herdenking plaats in Enschede. Stipt om 15.25u zullen alle kerkklokken luiden. Het tijdstip waarop een gigantische knal een vuurwerkfabriek, 600 woningen en winkels en 22 mensenlevens vernielde. Tientallen mensen verloren bij de ramp één of meerdere ledematen. Onder hen een aantal ramptoeristen die hun auto langs de kant van de weg parkeerden om te kijken naar het vuurwerk dat uit de brandende fabriek de lucht in vloog.

TG 

[admin]

Doofpotaffaire: Vuurwerkramp Enschede
13 mei 2000 werd NL opgeschrikt door wat de grootste vuurwerkramp bleek te zijn die we tot nu kennen. De luidste ontploffng was tot op 60 km verder te horen. Maar was het wel een vuurwerkramp? Als je wat dieper graaft komen er dingen aan het licht die meer vertellen dan alleen een zware lading vuurwerk, namelijk landmijnen. Landmijnen die afgekeurd waren door het leger, en vernietigd zouden worden.

Het transport ervan vonden ze echter te gevaarlijk, waardoor gekozen is voor opslag op 'particuliere' ruimten. Er werd al over gepraat, maar het vuurtje kwam helemaal op gang toen op de website geenstijl.nl in de comments informatie over de link landmijnen-vuurwerkramp werd gepost. Binnen 5 minuten werden alle comments met info erover verwijderd. Waarom, het zijn toch allemaal 'valse beschuldigen'?

We gooien eerst wat feiten op een rijtje.

Na de explosie zijn 2 militaire experts gekomen, die gerapporteerd hebben dat zij ontstekingsmechanismen hebben gezien. Dit is gemeld aan hun superieuren, die hun de instructie gaf erover te zwijgen. Ze zijn daarna allebij meerdere malen anoniem met de dood bedreigd. Dit zegt Alexander Nijeboer in de Nieuwe Revu. Nijeboer heeft als onderzoeksjournalist ook een boek geschreven over de link tussen de landmijnen en de vuurwerkramp. Hij zegt hierna meerdere anonieme nachtelijke telefoontjes te hebben gekregen, die zeiden dat hij voor zijn 'eigen gezondheid beter zijn onderzoek kon staken'.

De branchevereniging van vuurwerkfabrikanten (VEN) berichtte dat het onmogelijk was dat de hoeveelheid vuurwerk die lag opgeslagen, zo'n explosie kon veroorzaken. Zij stelden voor om een gelijke hoeveelheid vuurwerk in een bunker te leggen, om hun stelling te bewijzen. Het ministerie van VROM heeft daar keer op keer geen toestemming voor gegeven. Op een gegeven moment is een onschuldig persoon veroordeeld voor brandstichting op het vuurwerkterrein. Twee rechercheurs die beweerden dat bewijsmateriaal hiervoor vervalst was, werden door hun superieuren direct van de zaak afgehaald.

Fred Spijkers
Mischien nog wel de belangrijkste persoon die het balletje liet rollen is Fred Spijkers. In de jaren 80 waren er in het NL leger zogenaamde AP-23 mijnen in omloop. Deze bleken spontaan te ontploffen tijdens oefeningen. Fred Spijkers kreeg vervolgens de opdracht van Defensie om families te vertellen dat hun dierbare was omgekomen door een eigen fout. Spijkers wás een maatschappelijk werker bij Defensie. Sinds hij weigerde dit nieuws te vertellen aan familieleden is hij ontslagen. Fred Spijkers is ook bedreigd door toenmalig staatssecretaris van Defensie Van Hoof.

"Wanneer jij deze belastende stukken naar buiten brengt, dan heb ik een wapen dat voor jou absoluut en onherroepelijk dodelijk is."

Later zei hij dat het niet letterlijk bedoeld was. Right... Maar het verhaal gaat nog verder: op een parkeerterrein in Huis ter Heide is een aanslag op Spijkers gepleegd door dienstplichtige militairen. Ze misten, en kregen enkel een taakstraf, want volgens Defensie ging het om een 'kwajongensstreek'.

In 2005 zijn er door Christa van Velzen (SP) verschillende kamervragen gesteld aan de staatssecretaris van Defensie die er niet omheendraaiden. De antwoorden hierop draaien er echter alleen maar omheen. Meermaals worden vragen zoals "is uw bekend dat 2 militaire experts met de dood zijn bedreigd?" afgedaan met "hiervan is bij ons niks bekend." Ook op de vraag "Klopt het dat het vervoer van de mijnen voor logistieke problemen zorgden?" werd geantwoord met "hiervan is bij ons niks bekend".

Stockholm International Peace Research Institute Het SIPRI is een internationaal erkend onderzoeksinstituut dat in 1996 een zeer nauwkeurige inventarisatie heeft gemaakt van al het Nederlandse militaire materiaal dat werd vernietigd. Als antwoord op de kamervragen van mevrouw van Velzen schreef de staatssecretaris het volgende:
Volgens de toezegging van mijn ambtsvoorganger in december 1997 (Kamerstuk 25 600 X, nr. 39) zouden alle toen nog niet vernietigde AP-23 antipersoneelmijnen uiterlijk in mei 1998 zijn vernietigd. Dit betrof een aantal van 20.073 mijnen. In het rapport van SIPRI staat echter dat er 220.000 AP-23 mijnen waren. Nogal geen verschil...

enschede-rapport-mijnen.bmp

Het hele rapport kun je hierrr in PDF formaat downloaden / lezen.
De site Het Vrije Volk besloot alles na te gaan bij de Voorlichter van de Wetering, en kreeg een nog schokkendere reactie terug. Hij wou in verband met de gevoeligheid van de mijnen-affaire geen totaal aantal zeggen, maar stuurde wel 3 kamerstukken op. Uit die 3 stukken was volgens hem op te maken om welk aantal het ging. Na veel zoeken kwamen ze inderdaad aan een getal.

In paragraaf 30 van de Begroting 1998 van het ministerie van Defensie staat het zwart op wit:

"Het besluit van 11-3-1996 alle anti-personeelsmijnen af te schaffen, betekende dat ook de AP-23 (...) moest worden vernietigd. (...) Met de vernietiging van de AP-23 werd eind 1996 aangevangen. Tot november 1997 waren er 24.953 mijnen vernietigd. Het restant (20.073 mijnen) zal uiterlijk in mei 1998 zijn vernietigd".

Alles bijeen dus 45.026 exemplaren. That leaves, als we het SIPRI serieus nemen, 174.974 exemplaren unaccounted for. (bron : hetvrijevolk.com)

Het motief volgens onderzoeksjournalist Alexander Nijeboer: Defensie vond het ruimen van de overgebleven mijnen te duur en te gevaarlijk, dus werden ze opgeslagen op particuliere terreinnen. Zo waren ze van de officiële voorraadlijsten af, en had Defensie aan zijn verplichting voldaan. Op papier althans.

Waarom werd de wijk tijdens het puinruimen hermetisch afgesloten? Bewoners kregen geen toestemming om in hun huis te zoeken naar persoonlijke bezittingen of zelfs dierbaren. Éen man had voor de verzekering luchtfoto's gemaakt van zijn huis. Defensie nam het rolletje in beslag, en hij heeft het voorzover bekend nooit meer terug gekregen.

Zullen we erachter komen? Onze generatie waarschijnlijk niet meer, want de opvolger van Van Hoof, staatssecretaris van Defensie Van der Knaap, heeft besloten dat alle archieven over deze affaire gesloten blijven tot 70 jaar na Spijkers' dood...

Originele artikel:
http://www.f-ck.it/2010/02/doofpotaffaire-vuurwerkramp-enschede/

Bron: http://hetuurvandewaarheid.wordpress.com/2010/11/19/doofpotaffaire-vuurwerkramp-enschede/

[admin]

FRED SPIJKERS GEREHABILITEERD

29 december 2010

Vandaag is bekend geworden, dat de klokkenluider sinds mensenheugenis Fred Spijkers volledig is gerehabiliteerd door een uitspraak van de rechter. Spijkers is van zijn strafblad af, zoals hij dat zelf omschrijft. Na 27 jaar te zijn gedwarsboomd als gevolg van staatsterreur, heeft de man eindelijk zijn leven terug. In zijn eigen uitspraken ontdekken we nog steeds een machteloze woede ("27 jaar naar de kloten geholpen door Defensie") en dat lijkt ons ook wel terecht. Hij had al een netto schadevergoeding van € 1,6 miljoen mogen ontvangen, maar ene Van der Knaap (staatssecretaris van Defensie) vertikte om zijn medische kosten etc. te compenseren. En al vrij gauw kwam Spijkers erachter, dat het woord "netto",  uitgesproken door mensen in strak pak en in rijksoverheidsdienst, exclusief de belastingdienst is, zodat er alsnog een aanslag "in naam der keunegin" van een soepele € 900.000,- in de bus werd gedeponeerd. Hoe dat uiteindelijk af is gelopen kan iemand ons wellicht nog even melden, wij weten het niet.
De pagina op Wikipedia leest als een spannend jongensboek en met veel ups en downs eindigt het dan met een goede afloop.  Twee zaken in de hele affaire vallen de lezer op.

•In de eerste plaats is het verbazingwekkend te noemen dat de immer zo door iedereen gewaardeerde onderzoeksprins Piet van Vollenhoven zichzelf aanbood om klokkenluiders en dan met name Fred Spijkers "bij te staan". Persoonlijk zouden we deze zelfbenoemde super-scheidsrechter niet eens binnen hebben gelaten als hij op de stoep stond, maar dat is een ander verhaal. Maar of het lot het zo had gewild: de toenmalige premier van dienst Balkenende heeft zijn gehele gewicht in de strijd geworpen, om Piet van de zaak af te houden, zogenaamd om hem tegen zichzelf te beschermen. Balkenende, in combinatie met gewicht en een "eigen wil"? Daar moet meer achter zitten. We hebben de stellige indruk, dat een mevrouw, die toevallig ook in de regering zit te zitten, hard mee heeft helpen drukken om haar zwager op zijn nummer te zetten. Prins Piet haakte noodgedwongen af en mag voor straf niet in de Grote Kerk in Delft worden bijgezet, maar gaat gewoon ooit ergens de grond in.
•In de tweede plaats heeft Spijkers in 2003 van diezelfde staatssecretaris, die hem afscheepte met dat "netto" bedrag nota bene een lintje ontvangen. Afgezien van het feit dat wij het zonde van de moeite, blik en textiel vinden, is het verbazingwekkend dat de man dit heeft geaccepteerd. Zou hij dan toch nog geloven dat die Duitse moeke van amsberg helemaal niks van de zaak afwist, maar hem uit "respect" lid heeft gemaakt van de "orde van or...nasi...en nog wat"? Wij hebben werkelijk met hem te doen, want dan moet je dát ook nog meemaken en ondergaan. Hij kan het ding natuurlijk altijd nog tijdens een bepaalde gelegenheid in het kanaal flikkeren, is ie er vanaf. Inleveren moet je hem na je dood toch, zo gierig is mevrouw dan ook wel weer.
Alles wat Defensie deze man heeft aangedaan, is uit naam van een bepaald frommes. Want anders was er wel ingegrepen. Alle wetten, afspraken en consignes moeten wijken voor het bestrijden van onrecht, in dit geval regelrechte staatsterreur. Niets van dat alles, 27 jaar naar de kloten, zegt Spijkers met dank aan de majesteit. Die natuurlijk van niets wist. Of had ze investeringen in de fabrikant van die verrote mijnen gedaan? Wie het weet mag het zeggen, maar natuurlijk is er veel meer aan de hand. De dossiers blijven tot 70 jaar na Spijkers' dood gesloten en dat zegt al genoeg.

En dan speelt er altijd nog het verhaal van de munitieramp in Enschede. ONDEUGDELIJKE MIJNEN

Hardnekkige geruchten blijven aanhouden, dat daar wat anders is ontploft dan Chinese voetzoekers. Het traineren van onderzoek wordt normaal gesproken beloond met een lintje of een leuke benoeming elders, we zullen het eens gaan volgen.

Voor Spijkers is het een pak van zijn hart, dat hij geen strafblad meer heeft. En hoopt daar nog zo lang mogelijk van te genieten. Wij hopen dat met hem, maar ook dat hij ooit nog eens mee zal helpen uit de doeken te doen, waar die 200.000 defecte en ondeugdelijke landmijnen zijn gebleven. Want een beetje staatshoofd wil duidelijkheid, maar die waar wij mee zitten opgescheept is op vakantie in Naziloche of wat koeien aan het aaien. En laat lintjes opspelden, in de geest van : "Ik weet er niets van...." Als het er op aankomt is ons staatshoofd niet thuis of onderweg, echter niet voor gerechtigheid of waarheidsvinding, maar alleen voor de eigen kassa.

Bron: Herstel de republiek
http://herstelderepubliek.wordpress.com/2010/12/29/fred-spijkers-gerehabiliteerd/

[admin]

Ramp Enschede gevolg van resem blunders

01/03/2001

Onderzoekscommissie stelt gemeente, ministeries en vuurwerkbedrijf verantwoordelijk

ENSCHEDE - De vuurwerkramp op 13 mei vorig jaar in het Nederlandse Enschede was het gevolg van een aaneenschakeling van ernstige fouten. Verantwoordelijk hiervoor zijn de gemeente Enschede, verscheidende ministeries en het vuurwerkbedrijf S.E. Fireworks. Dat blijkt uit het eindrapport van de onderzoekscommissie, dat woensdag is gepubliceerd.



De onderzoekers spreken zich niet uit over de schuld. Dat laten zij over aan de politiek en - eventueel - de rechter. Uit het Nederlandse rapport blijkt dat in het ontplofte S.E. Fireworks meer en veel zwaarder vuurwerk lag dan was toegestaan. Daardoor kreeg de brand rampzalige gevolgen. Het bedrijf is de wettelijke plichten niet nagekomen. Dat werd mogelijk dankzij fatale blunders van de gemeente Enschede en de betrokken ministeries. "Als het bedrijf had gehandeld conform de vergunning, zou zich geen brand, althans geen escalatie daarvan, hebben kunnen voordoen", aldus de commissie.
Bij de ontploffing van S.E. Fireworks vielen 22 doden, raakten ruim 950 mensen gewond en werd een complete woonbuurt in Enschede-Noord verwoest. Ongeveer 1.250 mensen raakten hun onderkomen kwijt, de meesten verloren eveneens alle bezittingen. Vijftig bedrijfsgebouwen werden vernield en de materiële schade loopt tegen de 20 miljard frank.
De commissie wijst nadrukkelijk op de tekortkomingen van de directeuren Pater en Bakker van S.E. Fireworks. Zij hebben gezorgd voor 'onverantwoorde veiligheidsrisico's'. Er lag niet alleen veel meer en zwaarder vuurwerk dan was toegestaan. Ook de bunkers en containers, waarin het vuurwerk was opgeslagen, voldeden in vele opzichten niet aan de veiligheidseisen.

Toezicht

De twee directeuren hebben na de ramp verwezen naar het falende toezicht van de overheid. Dat ontslaat hen echter niet van de eigen verantwoordelijkheid om voor zowel de werknemers als de buurt te zorgen voor een veilig bedrijf, oordeelt de onderzoekscommissie.
De commissie heeft vernietigende kritiek op vooral de gemeente Enschede, de Rijksverkeersinspectie en de Directie Materieel Koninklijke Landmacht (DMKL) van het ministerie van Defensie, die gemeenten adviseert over vergunningen aan vuurwerkbedrijven. Bij het verlenen van milieu- en bouwvergunningen aan S.E. Fireworks zijn de gemeente en de vuurwerkspecialisten van Defensie op vele punten tekortgeschoten. Dat geldt ook voor hun rol van toezichthouder.
De blunders van de overheid reiken echter verder dan de vergunningverlening aan en het toezicht op S.E. Fireworks. Zo heeft geen enkel van de andere betrokken ministeries lessen getrokken uit de explosie in de vuurwerkfabriek in Culemborg in 1991. Onderzoeken naar die explosie gaven onder meer aanleiding tot het heroverwegen van de gebruikelijke veiligheidsafstanden tot woningen.

GPD 

Bron: http://asp.gva.be/dossiers/-e/enschede/rapport.asp

[admin]

Waar zijn toch die AP-23 landmijnen ?

19 oktober 2010



Zoals ik gisteren al aangaf had ik gister een fijn gesprek met onze QFF informant "Q." waarin een aantal zeer interessante onderwerpen naar voren geschoven werden. Twee van deze onderwerpen heb ik gisteren reeds belicht in de vorm van een artikel, vandaag een derde artikel dus! Dit keer ga ik wat meer vertellen over de Nederlandse AP-23 landmijnen en de daaraan onlosmakelijk verbonden vreemde verhaaltjes en rare luchtjes!

De AP-23 landmijnen duiken op diverse plaatsen in de Nederlandse geschiedenis op. En ook een zoektocht met Google leverde me genoeg dusdanig interessante informatie op dat ik gister reeds besloot hier maar aandacht aan te gaan besteden in de vorm van een artikel. Maar daarvoor moest ik eerst eens wat meer onderzoek gaan doen. Na gisteravond al veel gelezen te hebben ben ik vanmorgen al heel vroeg weer verder gegaan met lezen en het zoeken naar nog meer informatie. Maar goed, terug naar die landmijnen...

Het is 1958, de koude oorlog is in volle gang. Uit angst voor een communistische invasie canuit het "rode oosten" besluit Nederland een eigen landmijn te ontwikkelen om zichzelf te kunnen verdedigen. Een decennium later worden de eerste mijnen geproduceerd. Het is de antipersooneelsmijn AP-23. Uit de eerste beproevingen en testen blijkt echter dat de mijn een aantal mankementen in het ontstekingsmechanisme bevat. De mijn wordt dan ook resoluut afgekeurd. Toch weet de AP-23 vreemd genoeg zijn weg naar de landsvoorraad te vinden. Cor Engelsman besluit om een afgekeurde lichting mijnen met een snel getrokken pennenstreek alsnog goed te keuren. Saillant detail hierbij is dat de AP-23 een prestigeproject was voor Engelsman die een belangrijke rol speelde bij de ontwikkeling van het ontstekingsmechanisme van de landmijn. Tevens ontving hij een fee van de productiemaatschappij voor elke aan Defensie verkochte AP-23 landmijn.

In 1970 vindt er tijdens een test in Culemborg een bijna fataal ongeluk plaats met de AP-23. Wanneer twee defensie medewerkers een weigerende mijn naderen ontploft deze plotseling. Dertien jaar later maakt de AP-23 zijn eerste dodelijke slachtoffers. In een leslokaal op legerplaats 't Harde (Veluwe) ontploft een AP-23 met zeven doden tot gevolg. In 1984, een jaar na het ongeval in het leslokaal, veroorzaakt de mijn een nieuw dodelijk ongeluk. Rob Ovaa komt bij een nieuwe beproeving van de AP-23 om het leven. Wanneer hij een weigerende mijn nadert ontploft deze alsnog. Uit angst voor schadevergoedingen van zowel de nabestaanden van de slachtoffers uit 1983 als 1984 besluit Defensie de mankementen aan de AP-23 te maskeren.

Bedrijfsmaatschappelijk werker Fred Spijkers (ook AIVD medewerker!!), weigert echter mee te werken aan het in de doofpot stoppen van de waarheid over de AP-23. Hij krijgt de opdracht om de vrouw van Rob Ovaa te vertellen dat haar man door eigen toedoen is overleden in plaats van door de mankementen aan de mijn. Spijkers voert de opdracht uit, maar laat via non-verbale communicatie weten niet achter zijn boodschap te staan. Wat volgt is een jarenlange strijd tussen Defensie en Spijkers om de waarheid boven tafel te krijgen. Defensie probeert op allerlei manieren van Spijkers af te komen. Uiteindelijk lukt het hem toch de waarheid boven tafel te krijgen. De gehele voorraad AP-23 moet worden vernietigd...

De grote vraag is echter of de AP-23 landmijnen wel echt zijn vernietigd? Uit een onderzoek van onderzoeksbureau SIPRI blijkt namelijk dat Nederland 175.000 meer mijnen zou hebben dan er daadwerkelijk vernietigd zijn! Wat? Ja, het staat er echt, 175.000 meer mijnen dan vernietigd! Dat zou betekenen dat er dus nog 175.000 AP-23 landmijnen in omloop moeten zijn! Waarom zijn ze nooit vernietigd dan? Volgens diverse onafhankelijke 'bronnen' zou Defensie het transport van de mijnen niet hebben aangedurfd vanwege de risico's en daarnaast zou het te duur zijn geweest en daarom koos men ervoor om de voorraad AP-23's  op te slaan op particuliere opslagplaatsen van diverse bedrijven.

Dit maakt het artikel "Dood aan de klokkenluider", dat in 2005 in de Nieuwe Revu verscheen, nog opmerkelijker: daarin wordt een verband gelegd tussen de mijnen-affaire en de vuurwerkramp in Enschede. Volgens de auteur, onderzoeksjournalist Alexander Nijeboer, melden bronnen binnen het leger dat niet alle AP-23's zijn vernietigd (te duuur en te gevaarlijk), maar opgeslagen op particuliere terreinen. Zo verdwenen ze uit de officiële voorraadlijsten, en had Defensie tenminste op papier aan zijn verplichtingen voldaan.

SE Fireworks? Ja goed gelezen!! Er zijn dus een aantal aanwijzingen die sterk wijzen op het feit dat een deel van de AP-23's lagen opgeslagen op het terrein van SE Fireworks. Dat maakt de hele vuurwerkramp nog erger dan het al was. Maar goed de doofpot van alles dat met defensie en of de handel en wandel er om heen te maken heeft, werkt goed in Nederland, daar heeft de schavuit van Oranje wel voor gezorgd toen hij nog in leven was en daar aan het roer stond.

Maar aanwijzingen zijn er dus wel, reden te meer dat lijstje met aanknopingspunten dat anderen reeds maakten hier nog eens op te sommen:

1. Twee militaire experts die kort na de explosie op het rampterrein arriveerden hebben ontstekingsmechanismen zien liggen en dat ook gerapporteerd. (A. Nijeboer in Nieuwe Revu)

2. Deze experts kregen de instructie over hun vondst te zwijgen en zijn in de weken daarna diverse malen anoniem met de dood bedreigd (A. Nijeboer in Nieuwe Revu).

3. Journalist Alexander Nijeboer die een boek schreef over de landmijnen-affaire is ook bedreigd.

4. De VEN (branchevereniging van vuurwerkfabrikanten) heeft altijd staande gehouden dat een schokgolf zoals optrad in Enschede nooit door vuurwerk alleen kan worden veroorzaakt. (VEN-voorzitter G. Wagenvoort)

5. Het ministerie van VROM weigerde toestemming te geven voor controle-explosies met vuurwerk die volgens de VEN hun stelling konden bewijzen. (G. Wagenvoort die ook nog zei: "Iedereen die iets weet of aandraagt wordt stelselmatig monddood gemaakt.")

6. De gemeente Enschede verleende keer op keer illegale vergunningen aan SE Fireworks. Dat gebeurde op voorspraak van Defensie. (P. Hemelrijk in Metro)

7. Er is een onschuldige veroordeeld voor 'het stichten van brand' op het bedrijfsterrein. (P. Hemelrijk in Metro)

8. Rechercheurs die beweerden dat voor de veroordeling van 7. bewijsmateriaal was vervalst, werden direct van de zaak afgehaald (P. Hemelrijk in Metro)

9. Een groot deel van de afgekeurde AP-23 landmijnen is nooit vernietigd omdat Defensie het transport niet aandurfde. Besloten werd de mijnen op te slaan op 'particuliere opslagterreinen' (A. Nijeboer in Nieuwe Revu). Zie ook hier voor veel meer gedetailleerde info over dit aspect.

10. Staatssecretaris van Defensie Van der Knaap heeft tegen de wil van de kamer in bepaald dat alle dossiers over de landmijnenkwestie gesloten moeten blijven tot 70 jaar na Spijker's dood.

11. Fred Spijkers werd door een andere Defesie-staatssecretaris, Van Hoof, bedreigd met 'een wapen dat voor jou absoluut en onherroepelijk dodelijk is' als hij bepaalde stukken over de landmijnen openbaar zou maken.

12. De 'Chef' van 'shocklog' Geenstijl verdwijderde in het verleden als een bezetene alle postings die een link wisten te leggen tussen de landmijnen en de vuurwerkramp. Dit nadat een email van Ambroon Wiegers duidelijk heeft gemaakt dat er bij Geenstijl een 'verbod' bestaat op het leggen van de relatie landmijnen-vuurwerkramp.

Dat zijn natuurlijk slechts een aantal aanknopingspunten. Er zijn echter nog wat redenen om nog even verder te typen. Want als alle "zoekgeraakte" AP-23's in Enschede hadden gelegen was de ramp NOG groter geweest. Waar liggen / lagen die andere AP-23's dan wel niet? Verkocht aan vage dubieuze wapenhandelaren? Of direct op de boot vanuit de Eemshaven naar Irak gevaren in de jaren '90? Nah dat is en blijft speculeren zou je denken. Ware het niet dat er ook daarover wat aanwijzingen bestaan!

Zo zijn er onder andere geruchten geweest, die de ronde deden in Italië, dat de Maffia (Ndrangheta) daar, naast nucleair afval dus ook wapens voor diverse landen en instanties af zou zinken in de Middellandse Zee. Wellicht dus dat een beetje duik-expeditie meer duidelijkheid op kan leveren over de hide-out van de nog missende AP-23 landmijnen...

Bron: http://www.quofataferunt.com/index.php?option=com_k2&view=item&id=358:waar-zijn-toch-die-ap-23-landmijnen&tmpl=component&print=1