Hans Kamperman

[sylvius]

http://www.tubantia.nl/regio/enschede/andr%C3%A9-neemt-geheim-mee-in-het-graf-1.3917674

'André neemt geheim mee in het graf '



ENSCHEDE/HENGELO - Met zijn overlijden aan darmkanker neemt André de Vries, de vrijgesproken verdachte van brandstichting op zaterdag 13 mei 2000, een geheim mee in zijn graf.
Bekijk ook...

    Ex-verdachte vuurwerkramp André de Vries overleden

Dat is de overtuiging van Hans Kamperman, de eerdere leider van het Tolteam, de rechercheploeg die de vuurwerkramp natrok. "Dit is de afsluiting van een episode", zegt de ex-politieman. Hij heeft altijd geloofd in betrokkenheid van De Vries bij de ramp die 23 mensen het leven kostte, 1.000 gewonden veroorzaakte en de wijk Roombeek verwoestte. Kamperman: "De Vries heeft nooit willen verklaren over de sporen van ontploft vuurwerk op zijn sportbroekje. Dat geheim, wat dat ook moge zijn, neemt hij mee in zijn graf."

De Vries overleed vorige week dinsdag in het hospice in Hengelo, na een ziekbed van maanden. In een afscheidsbrief wijt hij zijn ziekte 'grotendeels' aan de overheid en justitie. Mensen die De Vries kennen twijfelen of hij de brief zelf heeft geschreven.

De rechtbank Almelo veroordeelde De Vries in 2002 tot vijftien jaar cel. Bij het vonnis verzette hij zich heftig. 'Help mie toch jongs', riep hij terwijl de camera's draaiden. Hij ging in beroep, het gerechtshof Arnhem sprak hem vrij. De hofrechters bepaalden dat het technische bewijs was geleverd dat De Vries die zonnige zaterdag binnen 100 meter van de fatale ontploffingen is geweest. De rechters kregen niet de overtuiging dat hij brand had gesticht, zoals de verdenking was. Hij beurde 125.000 euro schadevergoeding voor het onterecht uitgezeten voorarrest en de reputatieschade. Dat geld gaf hij uit tijdens een verblijf in Thailand. De Vries' advocaat Geert Jan Knoops probeert nu alsnog eerherstel voor de Twentenaar te krijgen, postuum.

[sylvius]

http://www.rtvoost.nl/blogs/blogger.aspx?cat=722&nid=167304

»Rob Vorkink»
"André de Vries, heeft hij het nou gedaan of niet?"

Het is bij onder anderen mijn collega's de meest gestelde vraag van vandaag: "Enschedeër André de Vries, is hij nou degene die de vuurwerkramp heeft veroorzaakt of niet?"

André de Vries, de man die ruim twee en een half jaar wordt gezien als de veroorzaker van de vuurwerkramp in Enschede die dertien jaar geleden aan 23 mensen het leven kost. Hij is niet meer. De Vries sterft op dinsdagavond 9 juli 2013 in het bijzijn van verplegend personeel van een hospice in Hengelo. Hij heeft net een bak koffie gedronken.

Hartenkreet die door de ziel snijdt

Zijn traditionele afscheidsgroet "Ajow" heeft hij nog kunnen laten optekenen in een afscheidsbrief die qua taalgebruik niet de zijne was, maar door begeleiders van Humanitas moet zijn geschreven. Het is een hartenkreet die door de ziel snijdt. Op 46-jarige leeftijd wordt een agressieve vorm van darmkanker hem fataal. Hij sterft verbitterd en verdrietig, zo staat in een brief die wordt voorgelezen tijdens z'n uitvaart.

Een klein groepje mensen is erbij aanwezig op maandag 15 juli. Ik niet. Oud-rechercheur Jan Paalman, die ooit deel uitmaakte van het rechercheteam dat de ramp onderzocht, wel. Hij wordt maandagmorgen gebeld door Humanitas-medewerker Han Rongen die André tot op het laatst heeft begeleid. Keurig in pak meldt Paalman zich na de uitvaart in de foyer van RTV Oost.

"André is dood"

Ik heb geen afspraak, ben enigszins verbaasd, maar weet dan nog niet wat er is gebeurd. "Ik zal maar direct met de deur in huis vallen", zegt Paalman na een slok koffie. "André is dood. Vorige week dinsdag al, maar vanmiddag was de uitvaart. Ik wist het niet, maar ben vanmorgen gebeld dat er 's middags een uitvaart was." Paalman schuift mij een brief in handen. De brief van André voor nabestaanden die hem lief waren. Dat kunnen er niet veel meer zijn geweest. Z'n vader ontbreekt bij de dienst, evenals broer Bert.

André wijt z'n ziekte aan de hardnekkige weigeringen van de autoriteiten en Justitie om excuses te maken dat hij destijds onterecht is aangezien als veroorzaker van de vuurwerkramp. Ja, hij is weliswaar vrijgesproken in 2003 door het Gerechtshof in Arnhem, maar dat was wegens gebrek aan bewijs. En ja, hij heeft een schadevergoeding gehad als compensatie van z'n detentie van ruim twee- en een half jaar. Voor André niet genoeg.

Paria

Hij voelt zich opgejaagd in Enschede en omgeving. Als een paria. Hij vlucht naar Azië om enkele jaren later berooid terug te keren bij een vriend in Duitsland. Die is hem na twee jaar spuugzat. André is inderdaad geen gemakkelijke jongen. Een broertje dood aan werken. Dat zeker. Een jongen met een rijke fantasie. Een jongen ook die z'n eigen leugens gelooft.

Zelfs de meest doorgewinterde verhoorkoppels van het Tolteam, het team dat de vuurwerkramp onderzocht, fronzen soms de wenkbrauwen als De Vries doodleuk meldt een lift naar recreatieplas 't Rutbeek te hebben gehad van een naakte blondine in een Ferrari Testarossa. Desondanks bezwijkt De Vries niet onder druk van de meer dan tachtig verhoren.

Geheim meegenomen in z'n graf?

Hij zou de ramp hebben bekend aan een mede-gedetineerde. Hij zou hebben gebiecht tegen een undercoveragent in het Huis van Bewaring in Maastricht. Was het bluf? Of toch de waarheid? Heeft hij dan een geheim meegenomen in z'n graf? Of is 'de bekentenis' destijds uit scoringsdrift aangedikt door de politie? André zwijgt definitief, maar stelt in z'n afscheidsbrief nog één keer niets met de ramp te maken te hebben gehad.

Om duidelijk te krijgen of De Vries destijds terecht geruime tijd is bestempeld als veroorzaker van de ramp, moeten de feiten die de politie destijds had verzameld worden gereconstrueerd. Die reconstructie geeft een onthutsend beeld. Ik heb daarin de afgelopen jaren een aardig inzicht gekregen door een schat aan informatie die is verzameld.

Rode sportbroek

Processen-verbaal van het Tolteam, aanvullende documenten, rapportages van een intern onderzoek naar de handelswijze van het rampteam, interne memo's van de rechercheurs die destijds hebben gewerkt aan de zaak en honderden gesprekken met betrokkenen. De feiten zijn ook gebaseerd op onderzoeken en gesprekken ver na de ramp tot en met eind 2012 als de rijksrecherche definitief een einde maakt aan de hoop om het mysterie van de ramp ooit nog te ontrafelen.

Medio oktober 2000 meldt zich een vrouw die vlak voor de eerste brand bij SE Fireworks een man paniekerig ziet wegrennen uit het rampgebied, richting de Roomweg in Enschede. De man heeft helblond krullend haar, een vlas snorretje, loopt op blauwe slippers, draagt een wit T-shirt én...een rode sportbroek. Rond diezelfde tijd meldt zich een Enschedeër aan het bureau die beweert dat een kennis van hem wel eens met de ramp van Enschede te maken zou kunnen hebben. Ene André. Uit onderzoek blijkt dat het om André de Vries gaat.

Op zoek naar de kleding

Vrijwel diezelfde dag in oktober tipt een rechter-commissaris het rechercheteam dat de ramp onderzoekt dat in juni van dat jaar, vijf weken na de ramp, kleding is veiliggesteld van een man die tevergeefs heeft geprobeerd z'n auto in Enschede in brand te steken. De brandstichter droeg een rode sportbroek. Eén van de Tolteam-rechercheurs raakt opgewonden. Hij gaat in het hoofdbureau van politie op zoek naar de kleding van deze man. De auto-brandstichter heet: André de Vries.

De rechercheur knoopt losse eindjes aan elkaar. Brandstichting, een rode sportbroek én de naam André de Vries. Hij raakt opgewonden en gaat als een haas op zoek naar de veiliggestelde kleding van De Vries bij de mislukte poging tot brandstichting.

"We hebben hem"

Op de laatste dag van oktober 2000 krijgt de politieman 's middags een plastic tas met daarin een rode sportbroek, een wit T-shirt en een paar blauwe badslippers. Razend enthousiast stormt de rechercheur de afdeling op en meldt: "We hebben hem...de brandstichter van Enschede." Dit moet de paniekerige man zijn uit het rampgebied vlak voor de eerste brand. De kledingstukken zijn exact hetzelfde als de getuige begin oktober meldde.

Maar vanaf dat moment gebeuren er opmerkelijke zaken binnen het rechercheteam. De rechercheur die de kleding van De Vries heeft veiliggesteld, neemt deze in de eerste week van november 2000 mee naar z'n huis: "Zodat ik zeker weet dat er niet mee gesjoemeld zou worden", verklaart hij later merkwaardig genoeg.

Andere kleding

In de week dat de rechercheur de kleding van De Vries thuis heeft, ontruimt een technisch rechercheur z'n kamer omdat hij vanaf 1 december een nieuwe werkplek in Zwolle krijgt. Hij was in juni de technische man die onderzoek deed naar de poging tot brandstichting in de auto van André de Vries. Als hij z'n afgesloten kast opent, komt hij vijf nylon brandzakken tegen met daarin de kleding van André de Vries.

Opvallend genoeg wijkt de samenstelling van de kleding van De Vries af van het setje dat de Tolteam-rechercheur mee naar huis heeft genomen. De kleding die van De Vries in beslag is genomen bestaat uit: een grijs T-shirt met oranje horizontale strepen, een paar witte sokken, beige sportschoenen én een rode sportbroek.

Getuige herkent André niet

Het raadsel is compleet en dat wordt beschreven in een tijdslijn die is opgemaakt door een onderzoeksteam dat jaren later de handelswijze van het Tolteam onderzoekt. Dit betekent dus dat bij het Tolteam nu twee setjes kleding zijn en dus twee rode sportbroekjes. Dat betekent ook dat de wegrennende paniekerige man nooit André de Vries geweest kan zijn. Immers, die paniekerige man droeg geen sokken, maar slippers en een wit T-shirt. Ook voldoet het signalement niet. De getuige herkent later de dan al gearresteerde De Vries ook niet tijdens de zogeheten Oslo-confrontatie.

Nog opmerkelijker is dat als de rechercheur die de kleding mee naar huis nam na een week terugkeert, de kleding afgeeft bij de technische man van het Tolteam. En die stuurt naar het Nederlands Forensisch instituut, het NFI, de volgende kledingstukken op: een rode sportbroek, een grijs T-shirt met oranje horizontale strepen, een paar sokken en beige sportschoenen. Rara. De kledingsamenstelling is ineens weer veranderd. Het is dus niet het setje met het rode sportbroekje, het witte T-shirt en de blauwe slippers (de kleding van de man in het rampgebied).

Sporen van de rampplek

Eind januari volgt het meest verbazingwekkende: Het NFI meldt dat in alle kledingstukken, dus de rode sportbroek, het grijze T-shirt, de witte sokken en de beige schoenen, sporen zitten van de rampplek. Let wel: het is de kleding die vijf weken na de ramp in beslag is genomen bij De Vries. Het zijn minuscule sporen. Sporen die bij een regenbui al waren gewist. Maar nee, vijf weken na de ramp zit de kleding van De Vries vol minuscule sporen van de rampplek. Gek genoeg wordt in de auto van De Vries én in z'n huis geen enkel spoor van de rampplek gevonden.

De rode sportbroek is later het belangrijkste bewijsstuk tegen André de Vries. Oh ja, dan zou De Vries ook een mobiele telefoon in het bezit hebben gehad die rond het tijdstip van de fatale explosies in het rampgebied was. Dat laatste klopt. Dat eerste niet. De Vries had op 13 mei de telefoon niet meer in het bezit. Dat was anderhalve maand ná z'n arrestatie al bekend bij het Tolteam.

'Gelullificeerd'

Overigens is bovenstaande ontdekt door het team van interne onderzoekers van de politie in 2003. Toen zij concludeerden dat de rechterlijke macht was misleid en er sterke vermoedens waren van gecreëerd bewijs, is het team direct ontbonden en heeft de Rijksrecherche het onderzoek overgenomen. Het onderzoeksmateriaal van de kritische onderzoekers is weggegooid en de rijksrecherche is helemaal opnieuw begonnen. De kritische onderzoekers zijn niet gehoord door de rijksrecherche. Dat geldt ook voor de technisch rechercheur die daadwerkelijk de kleding van De Vries in z'n bezit had.

De conclusie van de rijksrecherche was dan ook dat het traject van de rode sportbroek niets had opgeleverd. Nee, er was nauwelijks onderzoek naar gedaan door de rijksrecherche. De kritische onderzoekers voelden zich 'gelullificeerd', een term van toenmalig korpschef Deelman van de politie Twente. Ze schreven na het verschijnen van het rijksrechercherapport een nieuw rapport over de misstanden met de rode sportbroek. Dat rapport, gedateerd 25 augustus 2004, is vernietigd.

Kortom:

Medio 2011 is het nieuwe politieteam ervan overtuigd dat de bewijslast destijds tegen André de Vries rammelt, met name de sporen in het rode sportbroekje. De rijksrecherche wordt weer ingeschakeld. En hun conclusie, u raadt het al: Er zijn geen twijfels meer. Alles is destijds goed gegaan. Ter overweging: De rijksrecherche heeft in 2012 helemaal geen nieuw onderzoek gedaan naar de vuurwerkresten in de rode sportbroek. Waarom niet? De top van Justitie had hen opdracht gegeven daarnaar geen onderzoek te doen.

André de Vries is 46 jaar geworden. Hij is maandag 15 juli gecremeerd.

[sylvius]

http://www.tubantia.nl/regio/enschede/andr%C3%A9-neemt-geheim-mee-in-het-graf-1.3917674

'André neemt geheim mee in het graf '



ENSCHEDE/HENGELO - Met zijn overlijden aan darmkanker neemt André de Vries, de vrijgesproken verdachte van brandstichting op zaterdag 13 mei 2000, een geheim mee in zijn graf.
Bekijk ook...

    Ex-verdachte vuurwerkramp André de Vries overleden

Dat is de overtuiging van Hans Kamperman, de eerdere leider van het Tolteam, de rechercheploeg die de vuurwerkramp natrok. "Dit is de afsluiting van een episode", zegt de ex-politieman. Hij heeft altijd geloofd in betrokkenheid van De Vries bij de ramp die 23 mensen het leven kostte, 1.000 gewonden veroorzaakte en de wijk Roombeek verwoestte. Kamperman: "De Vries heeft nooit willen verklaren over de sporen van ontploft vuurwerk op zijn sportbroekje. Dat geheim, wat dat ook moge zijn, neemt hij mee in zijn graf."

De Vries overleed vorige week dinsdag in het hospice in Hengelo, na een ziekbed van maanden. In een afscheidsbrief wijt hij zijn ziekte 'grotendeels' aan de overheid en justitie. Mensen die De Vries kennen twijfelen of hij de brief zelf heeft geschreven.

De rechtbank Almelo veroordeelde De Vries in 2002 tot vijftien jaar cel. Bij het vonnis verzette hij zich heftig. 'Help mie toch jongs', riep hij terwijl de camera's draaiden. Hij ging in beroep, het gerechtshof Arnhem sprak hem vrij. De hofrechters bepaalden dat het technische bewijs was geleverd dat De Vries die zonnige zaterdag binnen 100 meter van de fatale ontploffingen is geweest. De rechters kregen niet de overtuiging dat hij brand had gesticht, zoals de verdenking was. Hij beurde 125.000 euro schadevergoeding voor het onterecht uitgezeten voorarrest en de reputatieschade. Dat geld gaf hij uit tijdens een verblijf in Thailand. De Vries' advocaat Geert Jan Knoops probeert nu alsnog eerherstel voor de Twentenaar te krijgen, postuum.

dit opgestuurd als reactie:

Er zouden ook mensen kunnen zijn die belang hebben bij de sporen op de broek.
NFI had geconcludeerd dat drager van de broek zich op plusminus honderd meter vanaf de plek van de laatste explosie moest hebben bevonden. Volgens andere verklaring van de heer Kamperman had hij dan gefragmenteerd moeten zijn, want de klap was van dien aard dat bodies totaal uiteen werden gereten (Henk Vinke, bv.) Maar dit terzijde.
Volgens MSNP, waarmee Kamperman nauw contact onderhield, had drager van de broek vlak naast de explosie gestaan, niet de laatste, maar de eerste van 14u.58, waarmee de brand was begonnen. Deze interpretatie van "de sporen" leidde tot de "inbraaktheorie", stelletje inbrekers, w.o. André de Vries, zou hebben ingebroken, en de begeerde waar opgestapeld, en daarbij was iets misgegaan. Oud BSVE-man Jan Calis had dit ook zo voor zijn geestesoog zien afspelen ("Ik heb het eerste vlammetje gezien").
Hierbij dient bedacht te worden dat MSNP verdacht is van betrokkenheid bij het eerste vlammetje. (door Esaltato met dooddoener afgedaan),

[admin]

'André neemt geheim mee in het graf '[/size]



ENSCHEDE/HENGELO - Met zijn overlijden aan darmkanker neemt André de Vries, de vrijgesproken verdachte van brandstichting op zaterdag 13 mei 2000, een geheim mee in zijn graf.
Bekijk ook...

    Ex-verdachte vuurwerkramp André de Vries overleden

Dat is de overtuiging van Hans Kamperman,....

  [/quote]



Ik stuur bijna nooit iets naar de tub vanwege de zware censuur daar eens zien of ze dit mogen plaatsen.

''Lees meer in de krant van woensdag: Het zielige leven van een warhoofd''
Dat zielige warhoofd moet haast wel Kamperman zijn of de hoofdredacteur van de tubantia die al 13 jaar de ramp-leugens van de overheid citeert in haar dagblad.

Respect voor Andre. Hij heeft helemaal niets gedaan man. Maar mijnheer Kamperman en zijn politie(k) hebben Andre veroordeeld met valsheid in geschrifte en meineed en dat al dertien jaar. 

[sylvius]

Papieren Tubantia pakt flink uit, voorpagina wordt in beslag genomen door foto van rokende puinhopen met verhaal van Kamperman, binnein dubbel pagina met analyse van Bert Janssen, met dubbel s, "Het zielige leven van een warhoofd"

Ook stukje met relaas van Bas van den Heuvel en Jan Calis:

[sylvius]

Opmerkelijk is dat Bas telkens weer anders beweert.
Nu zou André met de rug naar de explosies hebben gestaan, iets wat af te leiden zou zijn geweest uit de sporen op zijn broekje.
Maar dat is wetenschappelijk geheim (=lulkoek) Hoe kreeg Bas toegang bij het NFI? En hoezo kon hij zoiets aflezen?
En ook nog dat André knock-out was gegaan.
En bovendien heeft hij het hier kennelijk over de laatste explosie.
Dat zegt dus niks over het eerste vlammetje.

Van Van den Heuvel en Calis moet hij er gewoon bij geweest zijn, kan niet anders.

[sylvius]

Ik denk dat het er bij Bas doorloopt, hij heeft het vast over zichzelf:

"Hij (Bas) moet hebben geweten wat ze aan het doen waren en met wie hij (Bas) daar was"

[admin]

Ik stuur bijna nooit iets naar de tub vanwege de zware censuur daar eens zien of ze dit mogen plaatsen.

''Lees meer in de krant van woensdag: Het zielige leven van een warhoofd''
Dat zielige warhoofd moet haast wel Kamperman zijn of de hoofdredacteur van de tubantia die al 13 jaar de ramp-leugens van de overheid citeert in haar dagblad.

Respect voor Andre. Hij heeft helemaal niets gedaan man. Maar mijnheer Kamperman en zijn politie(k) hebben Andre veroordeeld met valsheid in geschrifte en meineed en dat al dertien jaar. 

Mijn reactie is nog niet geplaatst heb er nog 1 gestuurd.

"Lees meer in de krant van woensdag: Het zielige leven van een warhoofd"

De Tubantia scheldt postuum het grootste slachtoffer van de ramp uit voor ''zielig warhoofd''

De ramp is staatsgeheim en daarom moet een onschuldige burger alle schuld krijgen. Schandalig dat de tubantia hier al vanaf 13 mei 2000 aan meewerkt.

Respect voor Andre.

[sylvius]

Papieren Tubantia pakt flink uit, voorpagina wordt in beslag genomen door foto van rokende puinhopen met verhaal van Kamperman, binnein dubbel pagina met analyse van Bert Janssen, met dubbel s, "Het zielige leven van een warhoofd"

Ook stukje met relaas van Bas van den Heuvel en Jan Calis:

"Hij wist met wie hij er was"
Het was dan toch juist goed van André dat hij niemand verraden heeft.

[sylvius]

Kamperman in Blueprint for Disaster:


"Kwam ook voor ons als bij donderslag bij heldere hemel de mededeling dat er vuurwerksporen op dat sportbroekje waren aangetroffen"

Die donderslag bij heldere hemel is gelogen, want zij vlasten er op:



André de Vries werd dus al verdachte gneoemd nog voor NFI vuurwerksporen had gevonden.

Zie: http://www.ramp13meiforum.yourbb.nl/viewtopic.php?f=2&t=24

[sylvius]

http://ramp13meiforum.yourbb.nl/viewtopic.php?f=2&t=186&p=3787#p3787

Re: Bas en zijn daderprofiel inzake braak.

Berichtdoor Demo » zo 24 okt 2010, 16:27
L.s.

(...)

Het rapport van het Nfi over het "rode broekje" miste een wetenschappelijke c.q. Professionele interpretatie t.à.v. De afstand tot een explosie. Voor de deeltjes geldt een bovengrens van 60 meter. Deze afstand is afhankelijk van de reactiesnelheid in het bronmateriaal, de 60 meter grens is voor een high explosive, voor vuurwerk is deze aanzienlijk kleiner.
Als ook waarde wordt toegekend aan de twee brandgaatjes en als de hechting, versmelting met de vezels van het broekje wordt beschouwd, is de afstand maximaal 20 meter.

Uiteindelijk bleek, het werk van Hans Kamperman, dat het NFI de kleding van de brandweerman die op 30 meter afstand is teruggevonden heeft onderzocht en niet de brandweerman op 100 meter. Beide hadden het secundaire label brandweerman Thole.

Er is nu overeenstemming dat de afstand kleiner of gelijk 30 meter is met een rechtstreekse zichtlijn tot de explosie.


Bas

[sylvius]

http://www.ramp13meiforum.yourbb.nl/viewtopic.php?f=2&t=24&start=80

Nieuw berichtdoor sylvius » ma 25 okt 2010, 06:32

    Demo schreef:Uiteindelijk bleek, het werk van Hans Kamperman, dat het NFI de kleding van de brandweerman die op 30 meter afstand is teruggevonden heeft onderzocht en niet de brandweerman op 100 meter. Beide hadden het secundaire label brandweerman Thole.
    Er is nu overeenstemming dat de afstand kleiner of gelijk 30 meter is met een rechtstreekse zichtlijn tot de explosie



Dat zou betekenen dat André de Vries zich op afstand van 30 meter of minder van de LAATSTE explosie moet hebben bevonden.

Maar het lijkt mij (nee , het is) een wetenschappelijke methode van lik-mij-het -vestje.

Nieuw berichtdoor Demo » ma 25 okt 2010, 08:50

Geert,

Niet van de laatste explosie, maar van EEN explosie van vuurwerk. De afstand is onafhankelijk van de hoeveelheid vuurwerk. Dus ook kan hij de deeltjes hebben opgelopen bij het "eerste vlammetje".

Bas

(...)

Nieuw berichtdoor sylvius » ma 25 okt 2010, 12:32

In "Blueprint for Disaster" had De Bruin van het NFI het over "duizenden piepkleine deeltjes van een heel specifieke samenstelling".

Ik heb altijd begrepen dat het ging om deeltjes van de drijflading zowel als deeltjes van de effectlading van een titanium-shell.

Mij is het een volstrekt raadsel hoe je uit vergelijking van deeltjes op het brandweerpak van omgekomen brandweerman met de deeltjes gevonden op de broek van André tot een bepaalde slotsom kunt komen.

En voor ons is het trouwens nog steeds de vraag of die duizenden piepkleine deeltjes er inderdaad ook opzaten, en zo ja, hoe ze er dan op waren gekomen.

[sylvius]

http://www.rtvoost.nl/nieuws/default.aspx?cat=1&nid=167272

Knoops: "Postuum eerherstel André de Vries niet mogelijk"

André de Vries kan niet meer volledig gerehabiliteerd worden. Volgens zijn advocaat Knoops is een nieuwe juridische stap onmogelijk omdat de Enschedeër vorige week op 46-jarige leeftijd is overleden na een slopende ziekte.

André de Vries wilde alsnog volledig gerehabiliteerd worden omdat hij vanaf z'n vrijlating in 2003 altijd het gevoel heeft gehouden dat hij als brandstichter werd gezien van de vuurwerkramp op 13 mei 2000 in Enschede. Z'n advocaat drong bij de top van Justitie aan op rehabilitatie, maar zonder resultaat.

Twijfels over bewijslast

De Vries kreeg hoop toen uit een nieuw politieonderzoek bleek dat er grote twijfels waren gerezen over de bewijslast tegen de Enschedeër. De rijksrecherche deed nader onderzoek, maar dat leverde niets op.

Later bleek dat de meest cruciale vraag over hoe vuurwerkresten van het rampgebied in de rode sportbroek van De Vries waren terechtgekomen, niet was onderzocht. De technisch rechercheur die de kleding van De Vries onder z'n hoede had in 2000, had wel het antwoord, maar hij is tot z'n grote verbazing niet eens gehoord door de rijksrecherche.

Sjoemelen met bewijs

Volgens deze technisch rechercheur zijn de sporen van de rampplek in de kleding van De Vries terechtgekomen door vermenging van sporen in één van de surveillanceauto's van de politie. Vlak na de ramp zijn bijna alle politieauto's veelvuldig in het rampgebied geweest.

De technisch rechercheur wilde dat graag verklaren bij de rijksrecherche in 2012, maar kreeg van Justitie te horen dat hij z'n mond moest houden. Bijna tien jaar geleden is een intern onderzoek gehouden naar de handelswijze van het rechercheteam van de vuurwerkramp. Daaruit bleek dat de rechterlijke macht was misleid en er sterke vermoedens waren dat sommige rechercheurs strafbare feiten hadden gepleegd door te sjoemelen met bewijs.

Kritische rapportages geheim

De rapportages zijn nu staatsgeheim. De kritische onderzoekers zijn destijds aan de kant geschoven. Een rapport dat in 2004 door dit team werd opgemaakt waarin werd opgesomd wat allemaal is misgegaan met de rode sportbroek, is op gezag van hogerhand vernietigd, zo heeft de teamleider van destijds recent aan TV Oost bevestigd.

"(...)

De Vries kreeg hoop toen uit een nieuw politieonderzoek bleek dat er grote twijfels waren gerezen over de bewijslast tegen de Enschedeër. De rijksrecherche deed nader onderzoek, maar dat leverde niets op.

Later bleek dat de meest cruciale vraag over hoe vuurwerkresten van het rampgebied in de rode sportbroek van De Vries waren terechtgekomen, niet was onderzocht. De technisch rechercheur die de kleding van De Vries onder z'n hoede had in 2000, had wel het antwoord, maar hij is tot z'n grote verbazing niet eens gehoord door de rijksrecherche.

Sjoemelen met bewijs

Volgens deze technisch rechercheur zijn de sporen van de rampplek in de kleding van De Vries terechtgekomen door vermenging van sporen in één van de surveillanceauto's van de politie. Vlak na de ramp zijn bijna alle politieauto's veelvuldig in het rampgebied geweest.

De technisch rechercheur wilde dat graag verklaren bij de rijksrecherche in 2012, maar kreeg van Justitie te horen dat hij z'n mond moest houden.

(...)"

[sylvius]

http://www.rtvoost.nl/nieuws/default.aspx?nid=167458&cat=722

(...)
Jammer

Dat leidde eerder deze week zelfs tot een postume veroordeling van De Vries door een voormalig leider van dat rechercheteam. De uitspraak: 'André neemt een geheim mee in z'n graf', vind ik buiten alle proporties. En niet alleen omdat De Vries zich niet meer kan verdedigen omdat hij dood is. Ik vind het betreurenswaardig dat een vroegere recherchebaas, inmiddels met pensioen, zich zo verlaagt. Jammer.

Zo'n uitspraak voedt bij mensen toch weer de suggestie dat De Vries wel degelijk een rol had bij de ramp van 13 mei 2000. De gepensioneerde recherchebaas had moeten beseffen welke impact zo'n uitspraak heeft. Advocaat Knoops van De Vries vindt het niet nodig alsnog een smaadklacht in te dienen. Dat snap ik niet. En ook weer wel. Knoops zou het in zijn eigen tijd moeten doen, omdat z'n cliënt na zijn dood natuurlijk niet kan betalen.

(...)

[sylvius]

Advocaat Knoops van De Vries vindt het niet nodig alsnog een smaadklacht in te dienen

Moest vooral tegen Tubantia, die het groot op de voorpagina en op dubbele binnenpagina bracht.