Don, u schreef o.m. na een citaat van mij:
U stelt af en toe een vraag daarop probeer ik te antwoorden en anders heb ik altijd wel een mening.
Als ik een vraag ben vergeten dan mag u het wel herhalen.
Er zat een vraag tussen waarop ik helaas geen antwoord heb.
Waarom, ik nog steeds met die ramp bezig ben en die ramp niet kan laten rusten ?
Een paar goede vrienden vroegen hetzelfde. Eentje vroeg mij gisteren hetzelfde zeg maar mijnheer C. ik dacht toen hij begrijpt er helemaal niets van dat maakte mij triest heb hem verweten dat hij liever aan een beetje social-talk deed en we maar moesten praten over het mooie weer in de regen. Ik heb hem gezegd dat ik het beeld dat mensen hebben van de overheid helemaal onderuit haal en als ik me niet inhoud dan kan ik hem zo beroerd maken van de overheid dat hij meteen ruiten gaat ingooien bij het politiebureau. (Mijnheer C. zou dat nooit doen.) Ondergetekende leeft zich wel uit met kunst dat komt harder aan.
Ik herbeleefde in het begin de ramp als ik een ergens scheur in een muur zag of een hoop stenen of een container of een wolk of wolkje rook als ik rook ruik krijg ik een beetje paniek en bij elke sirene die voorbij komt want ze klinken allemaal naar brandweer. Was ook lang bang voor de trauma helikopter die vlakbij land maar daar heeft angst-therapie mij goed geholpen. Ben nog wel bang in bus en trein dat het mis gaat, ik kijk altijd waar de hamertjes hangen om in geval van nood de ruiten kapot te slaan, na de ramp had ik altijd iets op zak om die ruiten kapot te slaan de laatste paar jaar heel soms. Op straat durf ik niet te fietsen dat vind ik levensgevaarlijk, ik fiets dan heel zachtjes op de stoep. Ik zit min of meer op een volgende ramp te wachten maar weet nog niet van welke kant de knal komt. Om te voorkomen dat ik naar The Passion zou gaan was ik een paar dagen naar zee gegaan en was zelfs bang toen ik even onder het zeeniveau zat en de dijken het konden begeven. daar was ik voorheen nog nooit bang voor geweest.
Het aantal uren dat ik met de ramp bezig ben is wel afgenomen, het heeft pieken en dalen.
Ik heb alle kenmerken van Post Traumatisch Stress Syndroom.
Als dit al niet idioot klinkt, gelet op uw omstandigheden, dan is het positief dat u zich hierover inmiddels wel openhartig uit wil en kan spreken.
De samenloop van omstandigheden die deze ramp hebben veroorzaakt zijn zeldzaam; idioten die foute dingen doen zijn van alle tijden maar deze daarop ontwikkelende situatie was onderworpen aan (gedetailleerde) wetgeving.
Die zorg uit die wetgeving is totaal verzaakt.
Vuurwerk is/was, als kant en klaar product en vooraf aan het afsteken, nooit een milieuprobleem; dus een idiote milieuvergunning voor opslag.
Dat zou bij vrijwillige bereidheid van de aanvrager wel via een advies van de cdt. regionale brandweer kunnen worden gerepareerd. Het was en is een brandweerzorg probleem bij uitstek!
Dus juister, en direct dwingend zonder 'vrijwilligheid', was het de daarop gerichte gebruiksvergunningen op te leggen en te handhaven.
Die brandpreventieve zorg is dus via de idiote en via de legale weg over tientallen jaren verzaakt en dat heeft ook (zij het wat minder ernstige) gevolgen voor elders in NL al gehad.
Uw lokale gemeentebestuur heeft dit op zijn geweten met de brandweertop als onverantwoord zwijgende adviseur; de minister heeft nagelaten dit tijdig door Inspectie m.b.t. de algemene brandweerzorg bloot te leggen.
Dit is extra kwalijk omdat hij de onzekerheidssignalen van Culemborg overduidelijk heeft ontvangen; met het adres van SEF daarin vermeld!.
Hoe idioot wordt het dan ook nog doordat dit in de officiële onderzoeken is verzwegen?
Ik ben ook het vertrouwen in de NL brandweerzorg geheel kwijt (woon in Duitsland).
Uw vraag:
Waarom, ik nog steeds met die ramp bezig ben en die ramp niet kan laten rusten ?
In uw plaats zou ik ook alle vertrouwen in het bestuur en de brandweertop voor 'brandpreventie' in de wettelijke brandweerzorg hebben verloren; dus uw angst op dit gebied met de waarschuwing aan de vrienden is terecht!
U loopt voor de meute uit wat dit betreft. De 'struisvogels', zien het niet en hebben dus daarmee die angst ook niet.