Twente Biënnale

[sylvius]

Uit Wolf, het autobiografische verhaal uit de Hunnen:




uit gemeentearchief, situatie 1940:


Schoenmaker J.G. Nijhuis is er pas na de oorlog komen wonen.

D.B. Weyel is met de  razzia op 14 september 1941 opgepakt en in Mauthausen vermoord:

http://www.maxvandam.info/humo-gen/family/humo9_/F1519/I4135/





Er zou dus een hele grote stolperstein in de Emmastraat moeten komen te liggen, eentje waarover ook Mans & cie komen te vallen.

Ha, de aap komt uit de mouw:

. Dit zei Cremer erover in een interview met De Groene, uit 2011:

'Tot die tijd (november 1942, OvG) hadden we een vrij luxueus leven, we woonden in een groot winkelpand in de Emmastraat, maar na het overlijden van mijn vader hebben ze dat leeggeroofd en zijn we alles kwijtgeraakt. Mijn moeder, die geen woord Nederlands sprak en die toen ze tien jaar geleden overleed nog steeds geen woord Nederlands sprak, kon dat niet tegenhouden... In de ogen van de buurt waren wij deutschfreundlich. We werden direct opgepakt en gevangen gezet in textielfabriek Scholten, niet ver van ons huis, met allerlei NSB'ers en andere al dan niet vermeende landverraders. Mijn vijfde verjaardag heb ik doorgebracht met een kaalgeschoren kop in een kooi met stro. Toen ik De Hunnen ging schrijven, waar ik enorm veel research voor heb gedaan, ben ik erachter gekomen dat we aangegeven waren door de buren. Ik had twee ooms in Hongarije, die hadden meegevochten aan Duitse zijde. Een van die ooms, die nog leeft, is veteraan van Stalingrad. In de periode van de bezetting kwamen soms Duitse officieren de groeten overbrengen. Dat was de mensen opgevallen natuurlijk.'

- See more at: http://www.oscarvangelderen.nl/books/en-we-noemen-hem-adolf-over-vaderskind-van-ad-fransen/#sthash.byP2xXjj.dpuf

[sylvius]

 8)


https://pbs.twimg.com/tweet_video/CSlB0VuWEAAORN-.mp4