Poster Astrid

[sylvius]

Volkskrant

http://www.volkskrant.nl/kunst/article1344535.ece/Ik_wilde_hem_in_de_ogen_kijken

'Ik wilde hem in de ogen kijken'
INTERVIEW, Van onze verslaggever Bor Beekman op 02 februari '10, 02:09, bijgewerkt 1 februari 2010 18:13

ROTTERDAM - Het huis van de documentairemaakster werd weggeblazen tijdens de vuurwerkramp. In Mijn Enschede keert ze er terug.

Bierbrouwer Heineken heeft de vuurwerkramp veroorzaakt. Dit om zo concurrent Grolsch te kunnen treffen, die naast het terrein van SE Fireworks huisde. Het is een van de complottheorieën waarmee filmmaakster Astrid Bussink (1975) werd geconfronteerd tijdens het maken van haar documentaire Mijn Enschede. 'Er zijn mensen die dat geloven', zegt ze. Anderen weten dan weer heel zeker dat er landmijnen lagen. 'Er was een moment dat ik zelf ook door begon te draaien, en dacht misschien kan ik de zaak oplossen, juist omdat ik zo naïef ben.'

Bussink (The Angelmakers, De Verborgen Kolonie) toont aan het begin van haar film videobeelden en polaroids van de restanten van haar eigen woning, en het compleet verwoeste interieur; 'hier was de wc, daar de keuken'. Soms is het net kunst: een foto van een verbrande stoelleuning, met erbij geschreven 'mijn stoel'. Hysterisch, omschrijft ze haar toestand tijdens de explosies. 'Daarmee heb ik later ook wel problemen gehad. Ik had graag de held willen zijn, met twee kindjes op mijn nek voor het vuur uitrennend. Maar ze moesten me op de grond drukken, omdat ik wilde wegrennen, wat gevaarlijk was met alle rondvliegende brokstukken.'

Voor Mijn Enschede betrok ze een half jaar een nieuw gebouwd appartement, dat uitziet op de rampplek. De uiteindelijke film is nog wel een egodocument, in speels directe stijl, maar veel minder persoonlijk dan ze vooraf had verwacht. 'Ik heb heel veel weggesneden, dat ik tijdens de ramp ter plekke was, zit er zelfs niet eens meer in. Ik heb mijn eigen ervaringen nog wel na laten spelen door toneelspelers, wat tamelijk genant is allemaal. Maar ook dat is eruit.'

Wat resteert is een fijnzinnig, pijnlijk eerlijk portret over de impact die de ramp tien jaar na dato nog steeds heeft op de mensen die ter plekke waren. Bussink sprak de brandweermannen, de politierechercheurs, de complotdenkers en de families van de verdachten. Elk van hen worstelt nog dagelijks met die 13 mei 2000. De filmmaakster weet met haar openheid en, soms gespeelde, naïviteit het doorwoekerend persoonlijk leed bloot te leggen. En onderweg spaart ze zichzelf niet. Dan zit ze na lange tijd zoeken eindelijk ergens in Duitsland tegenover de vermeende aanstichter, de tot 15 jaar cel veroordeelde en in hoger beroep vrijgesproken André de Vries, maar dan valt er eigenlijk niet eens zoveel te vragen. Hoe het nu met hem is? 'Kan beter', zegt De Vries. Ze zochten gewoon een dom iemand om de schuld te geven, is zijn verklaring. Hij was als kind al bang voor vuurwerk, weet broer Bert de Vries. Volgens zijn familie en vrienden heeft de nog altijd ondergedoken André geestelijke hulp nodig. Bussink: 'Ik wilde hem in de ogen kijken, maar op dat moment schaamde ik me ook wel. Waarom laat ik die jongen niet met rust? Zijn leven is ook verwoest.' Al voor ze De Vries sprak, werd haar film geselecteerd voor het International Film Festival Rotterdam, wat reden was om nog eens extra naar hem te zoeken. Een filmfestival in Italië is inmiddels ook al geïnteresseerd. 'Ik dacht dat dit een heel Hollandse film was, over een Hollandse ramp, maar het trof hen juist als zeer universeel.'

Mijn Enschede gaat woensdag in première op het IFFR, en is in mei te zien bij de publieke omroep.

[Poter]

http://www.movie2movie.nl/r105687-Recensie-Mijn-Enschede.html

[sylvius]

Astrid spreekr na afloop de zaal toe:

[sylvius]

Tubantia:

http://www.tctubantia.nl/regio/enschede-haaksbergen/6191009/Dit-was-een-film-die-eruit-moest.ece

'Dit was een film die eruit moest'
Ingrid Bosman. donderdag 04 februari 2010 | 09:12



ENSCHEDE/ROTTERDAM - De confrontatie met ex-verdachte André de Vries is voor haarzelf 'een echt schaamtemoment'. Astrid Bussink maakte met Mijn Enschede een persoonlijke film over de vuurwerkramp, al werd het veel minder haar eigen verhaal dan ze had gedacht. De première was woensdagavond op het filmfestival in Rotterdam. ,,Eigenlijk is het heel oneerlijk om zo'n film te maken."

De zoektocht naar de vrijgesproken De Vries loopt als een rode draad door Mijn Enschede. Bussink kan niet zonder ongemak kijken naar het moment dat ze de nog altijd ondergedoken Enschedeër 'ergens in Duitsland' uiteindelijk te spreken krijgt. ,,Je ziet hoe zenuwachtig ik ben. Ik weet nauwelijks wat ik moet vragen." ,,Het kon beter", antwoordt De Vries als ze informeert naar zijn welbevinden. ,,Het slaat ook nergens op dat ik hem erin wilde hebben. Die man is vrijgesproken, maar zijn leven is hoe dan ook verwoest. Hij moet met rust gelaten worden." Duidelijker dan door de scène te handhaven, had ze dat niet kunnen laten zien.

Astrid Bussink spaart zichzelf kortom niet in Mijn Enschede, dat mede dankzij haar zelfspot een tragikomisch portret is geworden van mensen die nog dagelijks worstelen met de vuurwerkramp. ,,Het is eigenlijk heel oneerlijk om zo'n film te maken", beseft ze. Maar dit was nu eenmaal een film 'die eruit moest', zoals ze zelf zegt.

Op de dag van de ramp, op 13 mei tien jaar geleden, zou Astrid Bussink - geboren in Eibergen en afgestudeerd aan de AKI in Enschede - verhuizen naar Amsterdam. Haar studentenkot middenin het rampgebied werd verwoest. Hoe ze op het moment van de fatale explosies reageerde, vormde een belangrijke drijfveer bij het maken van de film.

Bussink verweet zichzelf haar vluchtgedrag en gebrek aan heldhaftigheid.

Haar persoonlijke ervaringen passeerden in de twee jaar dat ze eraan werkte uitgebreid de revue - zelfs een sessie bij een regressietherapeut werd gefilmd - maar sneuvelden uiteindelijk volledig in de montage. ,,Ik vond het niet meer relevant." Dat zou ook een vorm van lafheid kunnen zijn, beaamt ze, ('Wel gemeen dat je dat suggereert'), maar het lag anders: ,,Deze film gaat heel erg over hoe mensen vorm geven aan de gevolgen van zo'n ramp. Ze hebben het allemaal op hun eigen manier beleefd en gaan ook allemaal op hun eigen manier met de gevolgen om. Een vrouw die haar man heeft verloren, een brandweerman wiens collega's zijn gestorven - dat is van totaal andere orde dan mijn verhaal. Ik wilde mezelf niet op één lijn met hen plaatsen en dan ook nog gaan uitpluizen wat m'n probleem was. Dat voelde als koketteren."

De mensen die nu in beeld komen hebben gemeen dat de ramp hen nog dagelijks bezighoudt. Zoals oud-brandweerman Ben Bult, de vrouw van de vermiste Henk Vinke, ex-politiemannen Paalman en De Roy van Zuydewijn. Astrid Bussink werd ook hardhandig geconfronteerd met alle complottheorieën die er over de oorzaak in omloop zijn. Zozeer werd ze daarin op een gegeven moment meegezogen dat ze zelf op zoek probeerde te gaan naar de oplossing. ,,Een combinatie van naïviteit en misplaatst verantwoordelijkheidsgevoel", zegt ze achteraf. ,,Je krijgt niet meer dan flarden van de waarheid te horen. Wat ik heb gemerkt en ook geprobeerd te laten doorklinken is dat al die verhalen ook kwaad kunnen doen."

Ze staakte het speuren naar het ultieme antwoord op het moment dat ze merkte dat ze paranoïde werd. Of beter: toen anderen haar daarop attendeerden. ,,Er is nog zoveel onrust, zodra je daar met één been in gaat staan raak je er al gauw in verstrikt." De politie heeft haar werk steeds 'met grote belangstelling' gevolgd, zoals de filmmaker het diplomatiek glimlachend formuleert. ,,Ze dachten blijkbaar toch dat ik iets boven water zou krijgen."

Wat Bussink hoopt te laten zien is dat het blijven zoeken naar antwoorden de verwerking er niet eenvoudiger op maakt. ,,Wil je echt iets vinden, of wil je blijven zoeken? Dat laatste is ook een manier om ermee om te gaan, maar daarmee maken we het misschien wel moeilijker dan het is. Al heb ik er zelf ook aan meegedaan."


De film komt 13 mei op tv en is daarvoor te zien in filmhuis Concordia in Enschede

[sylvius]

http://www.tctubantia.nl/regio/enschede-haaksbergen/6190948/Ieder-zijn-eigen-Enschede.ece

Ieder zijn eigen 'Enschede'
maandag 25 januari 2010 | 08:58 | Laatst bijgewerkt op: donderdag 04 februari 2010 | 09:12

Tekstgrootte 



"Oh, gelukkig", reageert filmmaker Astrid Bussink opgelucht, wanneer Ben Bult en zijn vrouw haar na afloop van de première op het filmfestival in Rotterdam komen vertellen dat ze het mooi vonden. "Realistisch. Zo was het en zo is het", aldus Bult. De oud-brandweerman wordt in de film geportretteerd als een van de Enschedeërs bij wie de ramp nog dagelijks in de gedachten is.


We zien hoe hij bezoekers rondleidt op de rampplek en door de nieuwe wijk Roombeek. Een poging tot verwerking die averechts uitpakt: Bult geeft er uiteindelijk weer de brui aan omdat het teveel losmaakt. Zoals Bult het probeerde met de rondleidingen en wijkbewoner 'Don H.' met zelfgemaakte liedjes, maakte Astrid Bussink haar film om de ramp te verwerken. "Eigenlijk is het heel oneerlijk. Al die mensen moesten hun verhaal vertellen omdat ik een film wilde maken." In de twee jaar die dat in beslag nam woonde ze ook een half jaar in een appartement met uitzicht op het hart van het rampgebied. De filmmaker woonde er eerder tot de dag van de ramp, toen ze naar Amsterdam zou verhuizen. Haar studentenhuis werd verwoest. Dat de film op het Internationaal Filmfestival in Rotterdam en première ging en niet in Enschede is een kwestie van prestige, zoals de producent onomwonden meldde. "Ik heb er eerlijk gezegd niet eens bij stilgestaan", biechtte Bussink op. De werktitel Heimwee naar Enschede werd vanwege een te romantische bijklank vervangen door Mijn Enschede. "Omdat dat de lading dekt voor mij, maar ook voor alle mensen die aan het woord komen. Iedereen heeft zijn eigen verhaal van de ramp" Mijn Enschede wordt op 13 mei, tien jaar na de ramp, door de NPS uitgezonden, maar zal daarvoor worden vertoond in Concordia Cinema Enschede. Wanneer precies is nog niet bekend.

Een eerlijke film, maar oneerlijk om te maken, volgens Astrid Bussink. 'Mijn Enschede', haar persoonlijke documentaire over de vuurwerkramp is vóór de tv-vertoning op 13 mei te zien in Concordia Cinema Enschede.

[admin]

Mart Berg van troost was ook op de premiere met zijn vrouw, hij vroeg me wat ik van de film vond ik zei; ''Endelijk een film waarin in geen persvoorlichter van de overheid  bepaald wat erin komt.''
Mart had zelf weinig te vertellen, via via begreep ik dat er wel opnames van hem zijn gemaakt maar die zitten niet in de film daarom was hij er.

Er waren twee brandweermannen ? , twee dissiedente rechercheurs, Henk v/d P.  Don H. en Astrid Bussink en die zaten allemaal in de film.
Jammer dat de andere mensen uit de film er niet bij waren zoals Crimo en zijn vrouw, de vrouw van Henk Vinke en hun zoontje, cafe de stoep, Andre de Vries met broer en aanhang.

Bij de borrel erna was er grolsch bier nog snel een praatje gemaakt links en rechtss en toen weer naar huis want het was al snel laat.

[Poter]

Was Jan T er niet?
Komt die niet voor in de film?
De man achter het Oostenrijk rapport welke vele tienduizenden euro's gekost heeft, de man achter het forum wat zogenaamd voor slachtoffers zou zijn en de man achter TvW en nog veel meer, die had zeker de hoofdrol moeten krijgen.

[admin]

Was Jan T er niet?
Komt die niet voor in de film?
De man achter het Oostenrijk rapport welke vele tienduizenden euro's gekost heeft, de man achter het forum wat zogenaamd voor slachtoffers zou zijn en de man achter TvW en nog veel meer, die had zeker de hoofdrol moeten krijgen.

Jan T. zit niet in de film en was niet bij de premiere.

[admin]

Heb  Charl nog een tip doorgegeven over een eventuele brandstichter
maar hij was er van overtuigd dat we bij Pater moeten zijn bovendien vinden brandstichtingen nooit overdag plaats.

Het was al bekend bij Mart en Charl dat er elke week militaire-vrachtwagens bij SEF kwamen, dat vonden ze normaal.

[Poter]

Heb  Charl nog een tip doorgegeven over een eventuele brandstichter
maar hij was er van overtuigd dat we bij Pater moeten zijn bovendien vinden brandstichtingen nooit overdag plaats.

Da's larie!
Er is hier ook op klaarlichte dag brand gesticht bij de school op het meubelplein, speelde in dezelfde tijd als SEF.
Ook stond een keer een hal van Menko in de fik, was op woensdagmiddag.
Brand was niet vanzelf ontstaan maar dat hadden jullie al begrepen.....

[admin]

Ik was nog iemand vergeten.

Lammerink van de stadspartij zat met zijn muzieknummer ook in de docu van Astrid.
Heb Lammerink niet gezien bij de premiere.

En nog iets,
Charl zei in de docu dat burgemeester Jan Mans beweerd dat Andre de V. de ramp heeft veroorzaakt.

[sylvius]

En nog iets,
Charl zei in de docu dat burgemeester Jan Mans beweerd dat Andre de V. de ramp heeft veroorzaakt.

Het was Paalman die dat zei.
Mans was na de vrijspraak blijven zeggen dat Andre de Vries het wel gedaan had.

Na afloop tijdens de receptie heeft hij nog meer pertinente uitspraken gedaan.

Er moest een brandstichter zijn  en het mocht geen bedrijfsongeval zijn.

Vóór André de Vries hadden ze al vier andere mogelijke brandstichters op het oog gehad,

Bij een bedrijfsongeval is nl. de gemeente aansprakelijk, vanwege de verleende vergunningen die niet deugden.

[sylvius]

[Poter]

Als Mans dat zo beweerd dan heeft hij of insider info of hij moet worden aangeklaagd door de Vries wegens laster, smaad of wat dan ook.

Laten we Mans vragen als hij komt de dertiende mei.

[sylvius]

Als Mans dat zo beweerd dan heeft hij of insider info of hij moet worden aangeklaagd door de Vries wegens laster, smaad of wat dan ook.

Laten we Mans vragen als hij komt de dertiende mei.

Maar iets dergelijks werd ook gezegd door OM  -- Tolteam -- Maarten Bollen in zijn boek.

Maarten Bollen was er trouwens ook, samen met een andere politieman (tenminste dat denk ik, dat die ook van de politie was).

Ik had hem dingen moeten vragen, maar niet gedaan.